BANDA NEIRA 1
13 april 2018 - Banda Neira, Indonesië
Selamat siang semua!
Het was een lange tocht deze keer met de "snel'boot, vertrokken om 09.30, gearriveerd op Banda om 16.00 uur!
Man was één van de eersten die ik zag op de kade. Bada was er ook, mooi weerzien en na wat gedoe met de koffer die op de brommer mee moest, op weg naar hun huis.
Zoals gewoonlijk weer verwelkomd met kaneelthee. Gepraat en gezeten, het was of ik nooit was weggeweest! Na het eten wat cadeautjes uitgedeeld aan Bada en Man, hun pleegdochter Hasana en ook een soort pleegdochter Sheeyllah, was leuk!
De volgende dag een heerlijk eind gelopen en veel bekenden bezocht, voorzover ze er waren... Koffie en een sapje bij Azwar en Eliza. Rob was er, later nog een NL stel, een NL man en het laatst Gaby en Herman. Die kende ik al via de media maar nog niet in levende lijve. Nu wel dus, heel leuk!
Zo nog wat adresjes bezocht en mensen gesproken. Enn.. .later heerlijk gezwommen en gesnorkeld bij pantai Malole.
's Avonds kreeg ik kookles van Bada, heerlijk gerecht met vis dat ik vast eens ga maken voor mijn kokerij!
De hieropvolgende dagen hadden zo ongeveer hetzelfde patroon. Kletsen met Bada en Man, veel lopen, koffiedrinken in het dorp, een biertje met Rob, zo nu en dan een bekende ontmoeten enzovoort. Een paar keer met Bada naar de markt om inkopen te doen. Toen we een keer een vis hadden gekocht was hij op een gegeven moment verdwenen/gestolen. Hij lag op de brommer, dat doet hier iedereen. Tekenend voor Bada: "het geeft niet, het waren misschien arme mensen die geen geld hadden om vis te kopen...". Je moet altijd mensen helpen, dat is haar motto. Ik kan nog veel van haar leren en ik denk de meeste mensen in de westerse wereld... Natuurlijk andersom ook maar de gastvrijheid die je hier vindt... ach heb het al eerder gezegd. Inmiddels al heel wat recepten opgeslagen, leuk! Alleen zullen sommige ingrediënten nog wel eens lastig (of niet) te krijgen zijn in NL. Gelukkig kan ik wat meenemen!
Woensdag de hele dag weg met een boot. Samen met Azwar (de regelaar), Gaby en Herman en nog een stel uit Jakarta. We gingen eerst naar pulau (eiland) Run, het eilandje dat een paar honderd jaar geleden door de Nederlanders is geruild met Manhattan... Mooi dorpje maar het bekijken van een bepaald huis hield ik voor gezien. We moesten -in de bloedhitte- naar boven klauteren over rotsen, vrij steil, ik vond het wel goed. Met Gaby door het dorpje gelopen, net zo leuk, misschien wel leuker! Verder gevaren naar pulau Nailaka en daar een poos gesnorkeld. Toen we de lunch ophadden (op het strand van pulau Ay) gingen we weer snorkelen maar ik voelde ondanks goed smeren mijn velletje al gloeien dus heb even gepast. Een derde keer kon ik weer meepakken omdat het al later was en de zon niet meer zo fel scheen. Prachtig koraal en veel vissen.
Volgende keer meer over Banda Neira...
Amatooo!
Het was een lange tocht deze keer met de "snel'boot, vertrokken om 09.30, gearriveerd op Banda om 16.00 uur!
Man was één van de eersten die ik zag op de kade. Bada was er ook, mooi weerzien en na wat gedoe met de koffer die op de brommer mee moest, op weg naar hun huis.
Zoals gewoonlijk weer verwelkomd met kaneelthee. Gepraat en gezeten, het was of ik nooit was weggeweest! Na het eten wat cadeautjes uitgedeeld aan Bada en Man, hun pleegdochter Hasana en ook een soort pleegdochter Sheeyllah, was leuk!
De volgende dag een heerlijk eind gelopen en veel bekenden bezocht, voorzover ze er waren... Koffie en een sapje bij Azwar en Eliza. Rob was er, later nog een NL stel, een NL man en het laatst Gaby en Herman. Die kende ik al via de media maar nog niet in levende lijve. Nu wel dus, heel leuk!
Zo nog wat adresjes bezocht en mensen gesproken. Enn.. .later heerlijk gezwommen en gesnorkeld bij pantai Malole.
's Avonds kreeg ik kookles van Bada, heerlijk gerecht met vis dat ik vast eens ga maken voor mijn kokerij!
De hieropvolgende dagen hadden zo ongeveer hetzelfde patroon. Kletsen met Bada en Man, veel lopen, koffiedrinken in het dorp, een biertje met Rob, zo nu en dan een bekende ontmoeten enzovoort. Een paar keer met Bada naar de markt om inkopen te doen. Toen we een keer een vis hadden gekocht was hij op een gegeven moment verdwenen/gestolen. Hij lag op de brommer, dat doet hier iedereen. Tekenend voor Bada: "het geeft niet, het waren misschien arme mensen die geen geld hadden om vis te kopen...". Je moet altijd mensen helpen, dat is haar motto. Ik kan nog veel van haar leren en ik denk de meeste mensen in de westerse wereld... Natuurlijk andersom ook maar de gastvrijheid die je hier vindt... ach heb het al eerder gezegd. Inmiddels al heel wat recepten opgeslagen, leuk! Alleen zullen sommige ingrediënten nog wel eens lastig (of niet) te krijgen zijn in NL. Gelukkig kan ik wat meenemen!
Woensdag de hele dag weg met een boot. Samen met Azwar (de regelaar), Gaby en Herman en nog een stel uit Jakarta. We gingen eerst naar pulau (eiland) Run, het eilandje dat een paar honderd jaar geleden door de Nederlanders is geruild met Manhattan... Mooi dorpje maar het bekijken van een bepaald huis hield ik voor gezien. We moesten -in de bloedhitte- naar boven klauteren over rotsen, vrij steil, ik vond het wel goed. Met Gaby door het dorpje gelopen, net zo leuk, misschien wel leuker! Verder gevaren naar pulau Nailaka en daar een poos gesnorkeld. Toen we de lunch ophadden (op het strand van pulau Ay) gingen we weer snorkelen maar ik voelde ondanks goed smeren mijn velletje al gloeien dus heb even gepast. Een derde keer kon ik weer meepakken omdat het al later was en de zon niet meer zo fel scheen. Prachtig koraal en veel vissen.
Volgende keer meer over Banda Neira...
Amatooo!
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Lieve groet, Jeanet
De frissigheid valt nog wel mee Harma, vaak bloedheet...