MET DE TREIN NAAR SOLO

Selamat siang!
Natuurlijk weer voor de wekker wakker, veel te vroeg! En het regende ook nog een beetje, dat was voor het eerst in de morgen.
M'n laatste lekkere ontbijtje gehad: nasi goreng, elke dag met andere groente en vlees of vaker nog tahu, tempeh of ei. Heerlijk! De meeste "bules" (blanken) hier in het hotel eten een geroosterde boterham met jam of chocoladepasta...
Zaterdag had ik al een treinkaartje gekocht. Ik hou er niet zo van om steeds prijzen te noemen maar deze wil ik jullie toch niet onthouden! Ik zit voor ongeveer 60 kilometer ruim een uur in de trein en dit kost mij het lieve bedrag van Rp. 8000,- oftewel ongeveer € 0,56!!! Zonder gegarandeerde zitplaats en zonder airco maar ik zit wel en het is prima uit te houden. Leuk hè!
Het is wel jammer dat de raampjes voorzien zijn van een soort roostercoating voor de zon. Ik kan geen goede foto's maken en zie ook niet zo veel. Wel in de verte de Merapi vulkaan maar de top is helemaal in de wolken, letterlijk. Ik ben tegen half 1 in Solo maar kan om 2 uur pas inchecken in het hotel. Hoop dat ik mijn rugzak alvast kwijt kan daar. Ik heb begrepen dat er in Solo ook veel becaks zijn, mooi! Solo is DE stad van de batik dus wie weet zie ik nog wat moois...Ik kan niet veel kopen, heb nu nog niet zo veel ruimte over, er zijn nu twee boeken uit (in tweeërlei opzicht), m'n groene rugzak heb ik achtergelaten maar het meeste gaat er pas uit in Banda. Dan kan ik weer wat beginnen, bij het van tevoren wegen van de rugzak waren de cadeautjes alleen al 2 kg haha!
Gearriveerd in het hotel en ik kon gelukkig direct in de kamer. Het hotel ziet er niet uit aan de buitenkant maar de kamer is wel oké. Geen balkon maar het raam kan gelukkig open. Dat scheelt meteen weer qua aantal sigaretten dat ik rook... Buiten de kamer rook ik hier zo goed als niet, voel me er niet prettig bij. Misschien omdat het hier voor een vrouw 'not done' is om in het openbaar te roken.
Later naar de pasar Gede, een grote markt een eind van het hotel. Heel dom, ik had moeten weten dat dit soort pasar aan het eind van de middag 'stoppen'. De meeste warungs waren al dicht en veel waren aan het inpakken en opruimen. Nog even wat fruit gekocht en maar weer naar buiten. Toen ik aankwam en uit de becaks stapte voelde ik net hele kleine druppeltjes... En ja hoor, een kwartier later en het regende alweer echt. Na wat zoeken nog even ergens koffie gedronken en daarna maar weer op zoek naar een becak. Ik weet niet of ik iets in m'n ogen had toen ik het hotel uitzocht maar het ligt dus best ver van het 'centrum'... De becak rijder knikte braaf van ja toen ik het adres noemde maar later bleek dat hij totaal de verkeerde kant was opgereden. Ik heb meer dan een uur in dat ding gezeten. Hij was ook nog met plastic afgesloten vanwege de regen dus ik zag ook nog niets... Na een paar keer vragen en na het moment dat ik op het lumineuze idee kwam om Google maps erbij te pakken zijn we uiteindelijk op de juiste plek aangekomen. Heb hem maar wat meer betaald dan de afgesproken prijs (meer nog dan hij vroeg...).
Het bleef regenen, ben de deur daarna niet meer uitgeweest. Ik had nog wat dingetjes om te eten, had in de buurt ook geen eethuisje o.i.d. gezien. En het restaurant van het hotel is nou niet bepaald gezellig, zeker niet wanneer je er ook nog alleen zit zoals bij de -overigens heerlijke gadogado- lunch.
Morgen maar eens verder zien, heb nog een paar dingen op m'n lijstje staan hier.
Sampai nanti!