BELEVENISSEN IN SOLO

Selamat malam semua!
Ik kan wel stellen dat ik vandaag een superleuke dag heb gehad!
Nou ja, het ontbijt hier was niet verkeerd maar ik zat in m'n eentje, niet dat je zegt 'leuk'.
Maar...daarna de straat op. Ik had gekeken waar de verschillende dingen waren waar ik heen wilde. Het eerste doel was de pasar Klewer, een pasar met veel batik. Dat was een half uur lopen dus heel goed te doen. Was ook een leuke route met allemaal warungs. Kwam op deze manier bij een Alfamart langs waar ik meteen m'n treinkaartje voor morgen kon kopen.
Later bij een warung met drie dames koffie gedronken. Was weer heel leuk, ze waren nog aan het uitpakken en hadden van alles gebakken en gekookt. Lekkere kue mangkok (soort cakeje) gehad en ik moest ook nog lontong (kleefrijst) eten maar dat werd me te veel. Daarna doorgelopen naar de pasar. Er was echt heel veel batik en ja ik heb wat gekocht...
Verder gelopen naar de Keraton van Solo. Was benieuwd of het een beetje leek op die van Yogya. Niet dus, zag er ouder uit en was ook kleiner voor zover ik kon zien. Wel mooi en rustig, heerlijk gezeten op het middenplein. Er kwam een meisje bij me zitten, Adil, dat heel graag Engels wilde spreken, dat was haar hobby. Die hobby kon ze ook uitleven omdat ze gids was in de Keraton. Ze wees me ook nog een warung waar ze goede gadogado zouden hebben, had gezegd dat ik dat heel lekker vond. Toen ik er naar toe ging was het even goed kijken want het was nou niet direct herkenbaar als warung, het was meer een vervallen schuurtje. Maar haar verhaal klopte wel. Er zaten ook een paar militairen te eten dus daar weer mee in gesprek... Ik krijg altijd leuke reacties als ik zeg dat ik uit Nederland kom, in geval van mannen vaak over voetbal. Na de lunch op zoek naar een becak want ik wilde nog naar het verder weg gelegen Batik Danar Hadi Museum. Dat kon. Maar...hij zette me af bij een winkel met dezelfde naam i.p.v bij het museum. Toen ik naar binnen ging vroeg iemand die er werkte of ik in de winkel of in het museum moest zijn. Ik zag er waarschijnlijk voor die winkel niet kredietwaardig genoeg uit haha. Pfff wat een prijzen vergeleken bij de pasar, zeker tien keer zo duur! Dus maar weer in een andere becak want het museum was op een heel andere plaats. Het was prachtig! Ik hou erg van batik en wat je daar zag, alle soorten, alle kleuren, (heel) oud en redelijk nieuw kortom heel mooi! Ik werd er helemaal blij van om er rond te lopen. Het mooie was ook nog dat er een heel leuk meisje met me meeliep als gids dus ik kreeg er ook nog allerlei verhalen bij. Er waren ook prachtige kebaya's wat me deed denken aan de bruidsshow. Het meisje had een hoofddoek op dus ik heb haar meteen gevraagd of ze die niet op hoeven als ze gaan trouwen. Dat is inderdaad zo. Wat ze dan vaak wel doen is hun voorhoofd gedeeltelijk zwartmaken. Dat is hier, net als op Bali, ook bekend van de danseressen, die hebben dat ook altijd. Ook blote schouders mogen dan, maar dus alleen op de trouwdag! Weer wat geleerd. Ook gekeken achter de schermen waar drie vrouwen bezig waren om stof te batikken. Wat een werk, ik heb er respect voor! Op de foto die hierbij staat zie je iemand allemaal lijntjes trekken, alleen dat al duurt voor die ene lap ongeveer twee weken! In totaal zijn ze met één doek ongeveer twee maanden bezig! Toch maar niets gekocht, voor iets moois was je zo een paar miljoen kwijt... (Één miljoen is ongeveer € 70,-).
Het was inmiddels al wat later, ik wilde nog een paar boodschappen doen voor morgen onderweg in de trein dus eerst richting hotel gegaan. M'n spullen naar binnen gebracht en meteen weer op pad naar de supermarkt. Had op Google maps een mooie route gezien, het was en bleef droog, het was heerlijk om te lopen omdat de ergste hitte voorbij was.
Sorry hoor mensen maar ook hier werd ik weer heel blij van! Heel veel mensen die me begroetten, gewoon mensen op straat maar ook de motoren die er langs gingen. Iedereen, nou ja, 95%, is vriendelijk en lacht en zegt iets of zwaait. Op een gegeven moment stak een oudere man de straat over die wat slecht ter been was. Hij vroeg ook direct waar ik vandaan kwam. Hij sprak heel goed Engels en een beetje Nederlands. Een hele poos staan praten overal over en op een gegeven moment vroeg hij of ik bij hem wilde komen thee drinken. We stonden voor zijn huis en hij wees een groot gebouw aan: hij was de eigenaar van die "batikfabriek" zei hij. Natuurlijk wilde ik dat, zoiets is toch superleuk! Er was een vrouw die hem hielp met het huishouden, hij was niet getrouwd zei hij. Ik merkte wel dat hij het heel leuk vond en hij zei een paar keer dat hij me iets wilde vragen maar dat hij bang was dat ik misschien boos zou worden. Gezegd dat ik nooit boos werd, dat hij alles kon vragen maar dat ik nog niet wist of ik zijn vragen ging beantwoorden. Nou ja, het ging over leeftijd en trouwen enzovoort. Op een gegeven moment zei hij dat hij graag met me wilde trouwen omdat hij er gelukkig van werd om zo samen te zitten en te praten.... Tsja en daar zit je dan met je goede gedrag! Gelukkig heb ik al een man en nee, die wil ik niet kwijt! Dat begreep hij ook wel maar hij zou vannacht wakker liggen enz.enz. Ik zei nog tegen hem dat hij wel vier vrouwen mocht (hij was uiteraard moslim) maar ik geen vier mannen. Daar kon hij wel hartelijk om lachen.
Inmiddels was mijn gedachte wel 'wegwezen hier' maar dat was nog lastig ook! Niet dat ik niet weg kon maar hij bleef maar praten. Of ik niet morgenochtend nog 15 of 30 minuten langs kon komen. Terwijl ik had gezegd dat om 6 uur de taxi kwam. Pfffff een heel gedoe maar toch ook heel leuk, ik vond hem aandoenlijk en hij was echt heel aardig! Wel blij dat ik morgen wegga anders was ik nog niet van hem afgeweest denk ik!
Uiteindelijk toch verder gelopen via de alun-alun waar ook weer allemaal kaki lima's (van die karretjes waar een man achter loopt) bezig waren de spullen voor het eten uit te stallen. Yes, weer eentje met martabak telor (eiergerecht), daar later gegeten. Daar eten kon eigenlijk niet, het was om mee te nemen maar hij diepte ergens een lepel voor me op, ik mocht op zijn stoel zitten en kreeg een krukje als tafel. Wat wil je nog meer!
Nu op de kamer, de boel weer inpakken en op tijd slapen. De taxi is er morgen inderdaad om 6 uur dus om kwart voor 5 de wekker! Bye bye Solo, hoop er ooit eens weer te komen!
Sampai nanti!
(Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden...)