EEN STUKJE VAN MIJN HART OP BANDA

Selamat pagi semua!
Het is tegen tien uur en ik zit op de boot, we varen inmiddels. Pfffff had niet gedacht dat alles van de laatste dagen zo veel impact op me zou hebben...
De eerste middag in kampung Baru bij Bada en Man dus weer heerlijk met wat buren aan zee gezeten. En met Sheeylla natuurlijk! Ik had haar al gevraagd of ze 's morgens weer wilde wandelen. Ik wilde naar Nusantara kijken of Reza nu thuis was en Rose had gevraagd of ik nog even langskwam. Op pad met Sheeylla dus. Ik moet zeggen dat we het bijzonder goed met elkaar kunnen vinden. Ze is een prachtmeid van 18. Ze woont tegenover M&B, samen met haar oma. Ik heb begrepen van Bada dat haar vader is overleden en dat haar moeder is weggegaan toen ze nog klein was, ergens is getrouwd en Sheeylla nooit meer ziet, een heel verdrietig verhaal. Ze heeft uiteraard de lagere school gedaan en de lagere en hogere middelbare school (ander systeem hier). Er is geen geld om verder te studeren maar Man helpt haar met het leren van Engels. Ik voel me in ieder geval erg betrokken bij haar. Hetzelfde geldt van haar kant. Op FB stond een foto met de tekst "mijn nieuwe dochter van Banda Neira". Dat was uiteraard gewoon leuk bedoeld maar er zit ook een kern van waarheid in...
Samen weer aan de wandel dus langs weer een andere weg. Zo zie ik tenminste ook andere wegen die naar Nusantara leiden. Onderweg proberen we dan Engels te spreken voor haar maar dat gaat nog moeizaam. Ik heb later haar lesboek gezien, wat er in staat is ook het meest simpele Engels met veel herhalingen. Dus is het ook vaak weer bahasa Banda. Grappig, moet ik vertalen van Engels naar bB en vice versa. Ook goed voor mij om te leren!
Gelukkig was Reza deze keer thuis en hebben we gezellig bijgekletst en koffie gedronken. Daarna richting Bintang Laut, naar Rose. We hebben weer op het plankier boven de zee gezeten en gekeken naar de vele vissen. Een ander meisje, Anna uit Italië, was er ook nog, en Rose natuurlijk, was gezellig.
Sheeylla wilde niet eten dus we zijn weer op huis aan gelopen. Onderweg bij een school hoorde ik kinderen zingen en wilde daar even naar luisteren. We zaten nauwelijks op een muurtje of een deur ging open en Maga kwam er aan, de broer van Man. Daar weer mee gepraat, en een 'es durian' gegeten. Een soort waterijsje met doeriansmaak, heel apart, vond het lekker! Maga is bezig met allerlei projecten om Banda schoon te krijgen. Heb gezegd dat ik een volgende keer daar misschien bij ga helpen.
Thuis gegeten, uitgerust en later met B&M naar een plantage geweest. Meest pala, muskaatnoten, maar ook allerlei andere kruiden zoals laos, sereh, kruidnagel, kaneel, koenjit, cacao..Het was superleuk, we hebben heel veel van alles meegenomen.
Toen we thuiskwamen thee gedronken van de bladeren van de kaneelboom, ook lekker! Daarna ging Bada koken met verschillende van de kruiden en was het voor mij tijd om mijn rugzakken fatsoenlijk in te pakken.
Ik geniet hier zo, ben ik even buiten komt er een kindje langs van een jaar of vier, hoor ik met zo'n lief kinderstemmetje 'hello mister Joke...'. Dan smelt je toch!
Na de mandi had ik de handdoek en kleren buiten gehangen. Die -omdat ik ze vergeten was- na een fikse regenbui heel nat waren. Net nu ik de volgende morgen vroeg weg moest. Maar het is goed gekomen, alles droog vanmorgen. Kan je nagaan hoe warm het ook 's nachts is. Ik heb twee ventilatoren op mijn kamer!
De laatste avond was weer heel leuk met taaloefeningen, muziek en het leren van een dans (zonder naam). Gelukkig niet echt moeilijk, anders was het me ook niet gelukt...
Bada had me inmiddels al verteld dat Sheeylla heel verdrietig was dat ik wegging (zijzelf en ik ook trouwens). Ze gaat morgen mee naar de haven.
Nadat Sheeylla naar huis was nog een heel gesprek met Bada gehad. Ik ben geen gast (meer), ik ben orang tua, familie (letterlijk ouders). Dit kwam naar aanleiding van het feit dat ik wat had gegeven voor het verblijf, dat mocht niet. Dat had ik al aan zien komen en bedacht dat ze het dan maar moesten gebruiken voor hun pleegdochter Hasanah. Het was een heel mooi gesprek, van mens tot mens... Bada is een wijze vrouw. Ik was zooo blij dat ik 90% direct kon verstaan...
Goed geslapen, de wekker ging om zes uur maar toen was ik al wakker. Ontbeten met een lekker bordje rijst, vis en groente. Volgens Bada moet ik goed eten om goed gezond te blijven zodat ik weer kan komen. Ze bidt elke dag voor mijn gezondheid en voor die van mijn familie en dat ik terug mag komen. Zo lief!
Man kwam terug van school om me naar de haven te brengen, omdat Sheeylla meeging moest er een extra ojek zijn. Bij de haven ging hij weer naar school en gingen wij, na een ticket te hebben gekocht en nog afscheid te hebben genomen van Azwar en Eliza, gedrieën koffie drinken bij Maulana. Alledrie een beetje aangeslagen...
Toch werd het tijd om naar de boot te gaan. De grote rugzak (grappig: 'ransel' zeggen ze hier) alvast naar binnen gebracht en toen nog even wachten op Man. Daar was toen het echte afscheid, uiteraard met tranen.
De boot ingegaan, nog een poos moeten wachten maar Bada en Sheeylla stonden standvastig in de hitte op de kade tot de boot vertrok.
Wat een ongelooflijk lieve mensen, het voelt echt als familie, ik hou van ze!
Nu onderweg naar Tulehu op Ambon, duur overtocht ongeveer vier uur. Daar moet ik een taxi zien te regelen om me naar een adres te brengen niet zo ver van kota Ambon, ergens aan zee. Daar blijf ik drie nachten, daarna nog drie nachten in de stad zelf. Even bijkomen!
Sampai nanti
Amatoooo
P.s. sorry voor de lengte....
P.s.2 ik vergeet soms foto's te maken met de mobiel, heb ze dan alleen op camera en kan ze nog niet plaatsen, sorry! Komt later!