BINTANG LAUT OP BANDA NEIRA
18 april 2017 - Nusantara, Indonesië
Selamat siang!
Nou het boek is uitgekomen hoor! Beetje flauw einde...
En het eten is ook goedgekomen. Heb bij een hele kleine warung soto ayam gehad, moest binnen zitten in een heel klein hokje omdat er buiten geen zitplaatsen (sowieso geen plaatsen, alleen maar straat) waren. Zo bloedheet, ik had gewoon extra soep haha! Verder weer een eind gelopen en aan het eind van de middag met Rob een biertje (was het er één?) gedronken bij Abba. Weer op de kamer bij de zee gezeten, kijken hoe het donker werd. Na de vroege morgen vind ik dit de mooiste tijd van de dag. De ergste hitte weg, de zon gaat onder, de sfeer wordt anders...
Weer lekker gegeten bij Nusantara. Bij Azwar, die er naast zit, ga ik 's avonds liever niet eten, er zitten alleen maar toeristen. Ik heb er niets op tegen (ben er zelf ook één...) maar als ik de gesprekken soms (gedeeltelijk) hoor, nee. Vaak toch mensen met een andere inslag, hebben het alleen maar over waar ze gedoken hebben en waar ze allemaal al geweest zijn e.d.
Weer heerlijk aan zee gezeten en bedacht wat ik de volgende dag (vandaag, Paaszondag dus) ging doen. Had het er met Rob over gehad, hij is overtuigd maar zeer ondogmatisch Christen, hij ging naar de kerk. Ik had daar ook over gedacht en was het ook van plan, de dienst zou om 09.00 uur zijn. Gisteren hoorde ik van hem dat de dienst om 05.00 was, ja je leest het goed. Hij wist niet waarom zo vroeg. Dus gedacht en gedacht en besloten om toch niet te gaan. Vond het wel jammer maar heb volgende week in Ambon nog een herkansing.
Toen ik net in bed lag kreeg ik een berichtje van Bada of ik de volgende dag meeging naar een bruiloft. Een bruiloft, om 09.00 uur 's morgens... Moest ik daar weer over nadenken. Ik kende de mensen niet, had geen cadeautje, had gelukkig wel een "mooie" jurk. Na behoorlijk wat heen en weer gechat besloten om dat wel te doen. Dus heb ik vanmorgen eerst Pasen gevierd en zat ik daarna om 09.00 uur op een bruiloft op Banda Neira. Weer eens wat anders. Vergeleken met de bruiloft op Bali die ik een paar jaar geleden heb meegemaakt viel dit wat tegen. Eerst gingen we naar het huis van de bruidegom die we overigens niet te zien kregen. Veel mensen, mannen en vrouwen apart, eerst wachten, een praatje van iemand, daarna zang en woorden/gebed van een imam, nog een praatje en daarna moesten we eten. Er was heel veel eten... Dat was het, vervolgens op weg naar het huis van de bruid. Die zat er wel, op een bankje samen met haar moeder aan wie de enveloppe met inhoud moest worden afgegeven. Foto's gemaakt natuurlijk en daarna weer (lang maar gezellig) wachten. Deze keer tot de bruidegom er aan kwam met de mannen. Dit ging gepaard met enig knalwerk. Toen weer een praatje, vervolgens de imam en weer moesten we eten. Ik heb niet gezien of gehoord dat er bepaalde ceremonies werden verricht of dat iets werd gezegd, waarschijnlijk gebeurde dat ergens binnen, dat heb ik in ieder geval op foto's gezien van bekenden van hier, ook moslim, die ook hier getrouwd zijn. Na het eten was het klaar en gingen we naar huis. Als ik wilde kon ik vanavond nog weer komen voor muziek en goyang (dansen)..Dat doe ik niet, vond dit mooi genoeg.
Ook alweer de laatste dag in Bintang Laut, begon net goede vriendinnetjes te worden met Rose. Ze is heel lief maar eerst nog steeds (ook na drie keer logeren) afstandelijk, je moet je eerst "bewijzen" (zo voelt het tenminste). Vanmorgen een hele poos samen met haar en een Spaanse medegaste op het plankier boven de zee gelegen om te kijken naar alle vissen die er zwommen. Waaronder naast de voor hier 'normale' vissen mandarijnvisjes, een zeeslang en morenes. Je hoeft er de zee bijna niet voor in!
Moest nog even nieuwe data kopen voor mijn mobiel (voor internet). En naar het haventje om Rob uit te zwaaien, hij ging naar pulau Ay, een ander Banda eilandje. Heel bijzonder dat je in zo'n korte tijd goed bevriend kunt raken, hij kwam vaak even langs en we hebben heel wat gesprekken gevoerd.
Om elf uur zou Bada me ophalen met de ojek maar kwam ze tot de ontdekking dat haar ojek er niet stond. Die had Man meegenomen voor een andere toeriste, lekker handig... Ik kreeg vervolgens een appje van haar in bahasa Banda waar ik niet veel van begreep maar het kwam er op neer dat iemand anders me op kwam halen. Dat snapte ik pas toen hij er was.
Dus nu weer terug bij af, bij Man en Bada, waar ik ook mijn Banda verblijf ben begonnen. Heel gezellig weer, vanmiddag zaten we aan zee en allerlei buurvrouwen, -kinderen en -mannen maakten zich vrolijk en hielpen met mijn lessen bahasa Banda... Ik hoorde later van Bada dat er heel veel mensen meeleefden wanneer "Mem" zoals ze hier zeggen, weer zou komen. Haha!
Morgen de laatste dag hier, overmorgen met de snelboot weer naar Ambon. Nu al een beetje verdrietig maar gelukkig heb ik nog tijd om daar af te kicken en dan nog in Bogor. Die plannen zal ik de volgende keer nader toelichten.
Sampai nanti
Amatoooo
Nou het boek is uitgekomen hoor! Beetje flauw einde...
En het eten is ook goedgekomen. Heb bij een hele kleine warung soto ayam gehad, moest binnen zitten in een heel klein hokje omdat er buiten geen zitplaatsen (sowieso geen plaatsen, alleen maar straat) waren. Zo bloedheet, ik had gewoon extra soep haha! Verder weer een eind gelopen en aan het eind van de middag met Rob een biertje (was het er één?) gedronken bij Abba. Weer op de kamer bij de zee gezeten, kijken hoe het donker werd. Na de vroege morgen vind ik dit de mooiste tijd van de dag. De ergste hitte weg, de zon gaat onder, de sfeer wordt anders...
Weer lekker gegeten bij Nusantara. Bij Azwar, die er naast zit, ga ik 's avonds liever niet eten, er zitten alleen maar toeristen. Ik heb er niets op tegen (ben er zelf ook één...) maar als ik de gesprekken soms (gedeeltelijk) hoor, nee. Vaak toch mensen met een andere inslag, hebben het alleen maar over waar ze gedoken hebben en waar ze allemaal al geweest zijn e.d.
Weer heerlijk aan zee gezeten en bedacht wat ik de volgende dag (vandaag, Paaszondag dus) ging doen. Had het er met Rob over gehad, hij is overtuigd maar zeer ondogmatisch Christen, hij ging naar de kerk. Ik had daar ook over gedacht en was het ook van plan, de dienst zou om 09.00 uur zijn. Gisteren hoorde ik van hem dat de dienst om 05.00 was, ja je leest het goed. Hij wist niet waarom zo vroeg. Dus gedacht en gedacht en besloten om toch niet te gaan. Vond het wel jammer maar heb volgende week in Ambon nog een herkansing.
Toen ik net in bed lag kreeg ik een berichtje van Bada of ik de volgende dag meeging naar een bruiloft. Een bruiloft, om 09.00 uur 's morgens... Moest ik daar weer over nadenken. Ik kende de mensen niet, had geen cadeautje, had gelukkig wel een "mooie" jurk. Na behoorlijk wat heen en weer gechat besloten om dat wel te doen. Dus heb ik vanmorgen eerst Pasen gevierd en zat ik daarna om 09.00 uur op een bruiloft op Banda Neira. Weer eens wat anders. Vergeleken met de bruiloft op Bali die ik een paar jaar geleden heb meegemaakt viel dit wat tegen. Eerst gingen we naar het huis van de bruidegom die we overigens niet te zien kregen. Veel mensen, mannen en vrouwen apart, eerst wachten, een praatje van iemand, daarna zang en woorden/gebed van een imam, nog een praatje en daarna moesten we eten. Er was heel veel eten... Dat was het, vervolgens op weg naar het huis van de bruid. Die zat er wel, op een bankje samen met haar moeder aan wie de enveloppe met inhoud moest worden afgegeven. Foto's gemaakt natuurlijk en daarna weer (lang maar gezellig) wachten. Deze keer tot de bruidegom er aan kwam met de mannen. Dit ging gepaard met enig knalwerk. Toen weer een praatje, vervolgens de imam en weer moesten we eten. Ik heb niet gezien of gehoord dat er bepaalde ceremonies werden verricht of dat iets werd gezegd, waarschijnlijk gebeurde dat ergens binnen, dat heb ik in ieder geval op foto's gezien van bekenden van hier, ook moslim, die ook hier getrouwd zijn. Na het eten was het klaar en gingen we naar huis. Als ik wilde kon ik vanavond nog weer komen voor muziek en goyang (dansen)..Dat doe ik niet, vond dit mooi genoeg.
Ook alweer de laatste dag in Bintang Laut, begon net goede vriendinnetjes te worden met Rose. Ze is heel lief maar eerst nog steeds (ook na drie keer logeren) afstandelijk, je moet je eerst "bewijzen" (zo voelt het tenminste). Vanmorgen een hele poos samen met haar en een Spaanse medegaste op het plankier boven de zee gelegen om te kijken naar alle vissen die er zwommen. Waaronder naast de voor hier 'normale' vissen mandarijnvisjes, een zeeslang en morenes. Je hoeft er de zee bijna niet voor in!
Moest nog even nieuwe data kopen voor mijn mobiel (voor internet). En naar het haventje om Rob uit te zwaaien, hij ging naar pulau Ay, een ander Banda eilandje. Heel bijzonder dat je in zo'n korte tijd goed bevriend kunt raken, hij kwam vaak even langs en we hebben heel wat gesprekken gevoerd.
Om elf uur zou Bada me ophalen met de ojek maar kwam ze tot de ontdekking dat haar ojek er niet stond. Die had Man meegenomen voor een andere toeriste, lekker handig... Ik kreeg vervolgens een appje van haar in bahasa Banda waar ik niet veel van begreep maar het kwam er op neer dat iemand anders me op kwam halen. Dat snapte ik pas toen hij er was.
Dus nu weer terug bij af, bij Man en Bada, waar ik ook mijn Banda verblijf ben begonnen. Heel gezellig weer, vanmiddag zaten we aan zee en allerlei buurvrouwen, -kinderen en -mannen maakten zich vrolijk en hielpen met mijn lessen bahasa Banda... Ik hoorde later van Bada dat er heel veel mensen meeleefden wanneer "Mem" zoals ze hier zeggen, weer zou komen. Haha!
Morgen de laatste dag hier, overmorgen met de snelboot weer naar Ambon. Nu al een beetje verdrietig maar gelukkig heb ik nog tijd om daar af te kicken en dan nog in Bogor. Die plannen zal ik de volgende keer nader toelichten.
Sampai nanti
Amatoooo
Wat een ervaringen weer! En jeetje wat vliegt de tijd....
Snuif nog maar intens de geuren op....dat is het eerste wat je straks weer herkent als je weer terug komt over een jaar want dat gaat vast weer gebeuren.. Fijne voortzetting....ik ga me maar weer voorbereiden voor de fysiosport Amatoooo, lfs. Son
Die bruidegom staat er mooier op als wij in Nederland met zo'n stijf driedelig kostuum ! De bruid trouwens ook !
Wie op foto twee de moeder van de bruid is, is duidelijk, maar wie van de andere twee is de gelukkige bruid ??
Ja Son, de tijd vliegt inderdaad. Ben me extra bewust van alles, juist omdat ik weet dat het nog maar een week is...Wat zal ik het missen! Wens jou weer heel veel sterkte met de fysio, als het maar helpt!
Nou Dirk, ook in Nederland draagt niet iedereen meer een stijf driedelig kostuum volgens mij. Vond dit ook niet alles haha! Wie de gelukkige bruid is mag jij uitmaken haha!