...EN SOMMIGE ONGENOEGENS

Alles ging in ieder geval wel op tijd op Schiphol. We mochten zelfs al voor de 'officiële' tijd boarden! Ik zat op de eerste rij in het tweede gedeelte van het vliegtuig dus heel veel beenruimte. Tussen een paar knorrige oudere Duitse heren in een een schattig Chinees meisje van een jaar of zes zeven. Niet veel contact onderweg dus, het bleef zo'n beetje beperkt tot een glimlach zo nu en dan. We vlogen vrolijk voort, lazen wat, puzzelen wat, herhaalden wat lesstof, kregen eten (jammer genoeg niet eens Chinees) en probeerden wat te slapen. Dat lukte jammer genoeg niet zo, maar ach, straks tijd genoeg om te slapen! Over eten zal ik niet gauw klagen maar een ontbijtje als dit heb ik gelukkig nog niet vaak gehad. De ingrediënten kende ik maar hoe ze bereid waren! Omelet ofwel een stukje gele spons, een worstje ofwel een kartonachtig stukje iets met vleessmaak en champignons ofwel een drabbig papje met hier en daar een stukje champignon. Dit alles vergezeld van stukjes heel zachte aardappel...brrrr!
Het was de eerste keer dat ik met een Chinese maatschappij vloog en dus ook een tussenlanding had in China.
Geen internetverbinding op het vliegveld van Ganghzoui. Het was niet zo erg want ik had er ook geen tijd om wat te schrijven. Het was er niet zo heel groot voor zover ik kon zien, wel heel overzichtelijk. Na de transitformaliteiten was ik snel bij de gate waar ik moest zijn voor vertrek. Altijd belangrijk om die eerst op te zoeken om later gezwerm over een vreemd vliegveld te voorkomen zoals me eens overkwam, ik geloof in Dubai...
Maar goed, toch nog even een vers sapje gedronken, beetje rondgewandeld en verder maar weer, tweeëneenhalf uur verder lag Manila. Daar aangekomen ging ik eerst naar het toilet om me even op te frissen, daarna naar de bagageband en yes daar kwam net op dat moment als één van de eerste mijn rugzak aanrollen! Welk een geluk!
Daarna naar buiten en zonder problemen de warmte in, heerlijk! Omdat het verkeer daar een totale chaos is moest ik nog even wachten op Koos en Chavi, zijn vriendin. Over een stukje van 25 à 30 kilometer doe je soms rustig 3 uur...
Maar gelukkig waren ze er even later, met auto en chauffeur Gary. Die is 24 uur per dag voor Koos beschikbaar en brengt en haalt hem iedere dag naar en van zijn werk. Een super weerzien en kennismaking natuurlijk en in ongeveer een uur naar hun appartement gereden. Eerst bijgepraat en later naar één van de drie zwembaden bij het appartement. Was uiteraard niet vervelend! Met Chavi klikt het heel goed. Daar was ik ook niet bang voor, we hadden al contact gehad dankzij verschillende media.
's Avonds eerst wijn gedronken bij een Italiaans restaurantje bij hen in de buurt en daarna heerlijk gegeten. Voor zover Koos weet is er niet echt een 'typische' Filippijnse keuken (behalve de rijst dan maar dat is meer Aziatisch).
Als je al van een jetlag kunt spreken dan sloeg die toe toen we weer thuis kwamen. Het licht ging uit bij mij (nee niet door de wijn). Dus lekker gaan slapen en ruim 10 uur later zit ik aan m'n ontbijtje (banaan, druiven en appel) op de bank. Vol verwachting voor de dag van vandaag!