DE GONG FABRIEK EN VEEL REGEN

Selamat pagi semua!
Dit was alweer de laatste dag in Bogor! Geen spectaculaire dag maar wel een leuke. Na de koffie tubruk eerst de Uber app maar eens op mijn mobiel gezet. Dan kan ik tenminste redelijk gemakkelijk ergens komen. Dat ging goed en het gebruik spreekt eigenlijk voor zich, had het geloof ik al uitgelegd toen ik in Manila was. Mijn vertrekpunt en en mijn bestemming ingevoerd. Ik wilde naar de Gong Factory Gamelan. Aan de andere kant van de stad, dus te ver om te lopen. Goed, na invoer zag ik dat het nog 19 minuten zou duren voor Anton (de naam van de chauffeur die je doorkrijgt) bij me zou zijn. Gewacht en op een gegeven moment op de stoep gaan staan. Toen had ik een probleem: Uber deed het niet meer! Het bleek dat ik hiervoor (heel logisch ook) internet nodig had. Dus de hoogste tijd om vandaag een Indonesische simkaart te kopen!
De rit met Anton ging goed, hij kon het adres alleen niet vinden en reed drie keer verkeerd. Daardoor werd het ook het dubbele van de prijs die was aangegeven haha! Het was ook niet zo vreemd, ook ik had verwacht dat het echt een soort (grote?) fabriek zou zijn. Tjonge, dit staat in de reisgidsen en als je ziet wat het inhoudt!! Zie foto's. Er was een man die zei dat bijna iedereen op vakantie was en dat er maar één man aan het werk was. Vond het wel een beetje vreemd dat iedereen tegelijk weg was maar oké dat kan. Tien ik ging kijken bij die ene man viel ik bijna om van verbazing! Hij zat in een soort oude schuur met allemaal rotzooi. Waar die anderen moesten zitten als ze er waren was me niet helemaal duidelijk. Hij was wel een gong aan het maken en ik mocht foto's maken. Hij wilde wel graag geld. Nou ja er was geen entree o.i.d. dus dat kreeg hij. Heel bijzonder, het gebouw (tje) zag er niet uit en dat zeg ik niet gauw... Wel leuk om het gezien te hebben.
Ik wilde een eind teruglopen naar de stad en terwijl ik al een heel eind op weg was vroeg ik bij een splitsing welke kant ik op moest richting Kebun Raya. Bleek dat ik precies de verkeerde kant op liep. Pfff niet echt een goed richtingsgevoel dus! Moest ik ook nog weer voorbij de warung van de jongen waar ik intussen de simkaart had gekocht!
Zeker een kilometer verkeerd gelopen is dus twee kilometer extra. Het was heel drukkend maar gelukkig zag ik op een gegeven moment een soort juice-cafeetje waar ze verse sapjes maakten. Daar had ik wel trek in dus naar binnen gegaan en besteld. Toen ik daar zat sprak een man aan het tafeltje naast me mij aan en bleek hij orang Maluku (Molukker) te zijn . Hij kwam van Saparua waar ik ben geweest dus het was natuurlijk direct een leuk gesprek. Later kwam zijn Javaanse vrouw binnen die het gesprek geloof ik niet zo leuk vond haha.
Bij vertrek was de lucht al aardig donker en ik was net bij een grote mall -Ramayana- toen de eerste druppels vielen. Naar binnen gevlucht, gedwaald en verdwaald in het gigantische gebouw. Ik kon de roltrap naar beneden nergens meer vinden haha! Ongelooflijk wat je er ziet, hele verdiepingen met precies dezelfde spullen.
Zo nu en dan checkte ik hoe het buiten was maar het bleef keihard regenen. Tenslotte maar naar één van de vele fastfoodtentjes in het gebouw gegaan, deze was Japans, en daar lekker wat gegeten.
Eindelijk werd het wat droger en besloot ik toch maar verder te gaan. Vlakbij de mall wemelde het van de minibusjes (angkutan, zie foto) en toen ik er langs liep vroeg één van de chauffeurs waar ik naar toe moest: Jalan Pemuda. Daar kwam hij langs. Gevraagd hoeveel het kostte en ingestapt. Voor het eerst alleen in zo'n busje, het is altijd moeilijk te weten waar ze naar toe gaan. Ben iets eerder uitgestapt, kon ik nog even wat boodschappen doen. Lekkere dingen gekocht om op de kamer te eten, ik had zo laat geluncht dat ik geen trek had en ook geen zin om er nog weer uit te gaan.
Er is hier officieel in de verste verte geen bier meer te krijgen. Ja Bintang 0%, dus dat maar gekocht, ook lekker! Volgens Yuz is gewoon bier alleen bij sommige warung's onder de toonbank te koop, dat dan weer wel. Hij is moslim maar dronk wel gezellig een biertje met me mee. In dit geval 0% maar hij wilde ook wel gewoon bier voor me laten halen en meedoen. Zijn vrouw en zijn dochter van 15 zijn westers gekleed, ze zijn liberale moslims dus zoals dat hier mooi heet. Gisteravond een poosje met hen gepraat, leuke mensen!
Daarna alweer de laatste nacht in Bogor. Altijd weer jammer en spannend tegelijk. Niet te weten waar je de volgende avond slaapt. Nu moet ik wel zeggen dat internet er voor heeft gezorgd dat veel van die spanning eraf is. Want ik heb al gekeken naar leuke homestays...
Voor nu: sampai nanti semua☉!