DAGJE TIDORE
27 maart 2017 - Maliaro, Indonesië
Selamat pagi!
Op tijd vertrokken gisteren richting de haven om de boot te nemen naar Tidore. Het moest een boot zijn waar de ojek ook op kon. Toen ik hem zag moest ik eerst wel even slikken, zag er nou niet echt jofel uit... Maar oké de ojek erop, ze stonden allemaal op een rijtje, en wij onderin. Wel jammer omdat je niets zag maar ik vond het helemaal goed want het waaide behoorlijk. Dat betekende hoge golven. En overgevende en huilende kinderen. De overtocht duurde niet zo lang, gelukkig had ik nergens last van.
Aangekomen in het haventje was ik wel weer een bezienswaardigheid maar daar ben ik inmiddels al aan gewend. Ik voel me soms net de koningin, zo veel moet ik zwaaien onderweg haha. Dat is straks in Ambon hopelijk/waarschijnlijk wel weer minder.
Tidore is een soort "tweelingeiland" van Ternate. Ook hier een vulkaan in het midden en een rondweg langs de kust. Het is wel wat kleiner dan Ternate, ook veel rustiger qua verkeer. En minder te zien. We moesten een aardig eind rijden voor we bij ons eerste doel waren, we waren al zo'n beetje driekwart het eiland rond. Benteng Tahula, hier ook wel genoemd Seribu Tangga (duizend treden). Dat klopte wel ongeveer, dit fort ligt zo allemachtig hoog en je komt er via een super onhandige trap met veel ongelijke treden. Zowel in hoogte als in lengte. Nou is trappenlopen al niet mijn hobby maar deze trap al helemaal niet. We hebben het gered. Het mooiste was dat Faisal, de geoefende danser, nog harder pufte dan ik en toen we boven waren zei dat ik 'stronger' was dan hij! Woehaaa!
We werden wel beloond, het was een prachtig uitzicht. Naar beneden ging redelijk snel zodat we verder konden naar het dichtbijgelegen Kedaton Sultanan. Ook weer een keraton van een sinds twee jaar overleden sultan, weer totaal anders dan de keratons op Java. Het hoofdgebouw was gesloten evenals het naastgelegen museum. Jammer maar er rondlopen was ook al de moeite waard. Daar weer dichtbij lagen de resten van Benteng Tore. Niet indrukwekkend maar goed om te zien.
Genoeg forten, ons volgende doel was een strand, pantai Akesahu. Veel mensen die daar de zondagmiddag gezellig doorbrachten, uiteraard met eten. Op het strand was ook een warmwaterbron. Heb er een poosje ingestaan, het was vrij ondiep maar op bepaalde plaatsen bijna heet! Er was ook nog familie van Faisal dus daarmee kennisgemaakt. Uiteraard weer op de foto met wat dames.
Verdergereden kwamen we even later langs een warung waar Faisals vader bleek te zitten met nog een paar familieleden. Ook daar kennis mee gemaakt, was alweer gezellig.
Toen waren we het eiland rond en reden we weer richting boot. Gelukkig was de wind gaan liggen dus we konden op het dek zitten.
Ik had gezegd dat ik nog iets wilde eten voor we naar huis gingen en toen ik Faisal vroeg of hij iets leuks wist zei hij heel hoopvol "pizza"? Oké zelf had ik dat niet gedaan maar ik vond het leuk voor hem. Gezien de prijzen waar ik later achter kwam ging hij daar zelf vast niet vaak heen. Dus pizza gegeten, heel andere pizza en nog goed te eten ook.
Faisal is leraar traditionele dans en hij vroeg of ik de oefenruimte wilde zien. Jazeker, dus wij daarheen gegaan. Ik trof het dat er op dat moment een groep aan het oefenen was. Echt mooi om te zien, heb er denk ik bijna een uur gezeten, de les uit. De leraar was een oudere man die wat Nederlands kende, na de les kennisgemaakt en toen ik wegging zei hij "dag schat". Haha mijn dag kon niet meer stuk! (Ja, dit was een leuke man).
Op huis aan gegaan, Aty was nog aan het werk, heerlijk gemandied en buiten zitten lezen. Geen zin in eten, de pizza was pas om een uur of drie.
Later vroeg Aty of ik martabak lustte, ze ging halen... Toen had ik inmiddels wel weer trek en zeker in martabak! Beide soorten: martabak telor en terang bulan (of martabak manis), de zoete soort.
Alweer op tijd gaan slapen (wat is dat toch heerlijk!), ik had vanmorgen genoeg tijd om de rugzak in te pakken. Heb de kamer al leeg gemaakt zodat tante Taira hem kan schoonmaken, er komt vandaag weer een andere gast. Nu wachten op Faisal die me naar het vliegveld brengt en dan op naar kota (stad) Ambon!
Amatoooo!
Op tijd vertrokken gisteren richting de haven om de boot te nemen naar Tidore. Het moest een boot zijn waar de ojek ook op kon. Toen ik hem zag moest ik eerst wel even slikken, zag er nou niet echt jofel uit... Maar oké de ojek erop, ze stonden allemaal op een rijtje, en wij onderin. Wel jammer omdat je niets zag maar ik vond het helemaal goed want het waaide behoorlijk. Dat betekende hoge golven. En overgevende en huilende kinderen. De overtocht duurde niet zo lang, gelukkig had ik nergens last van.
Aangekomen in het haventje was ik wel weer een bezienswaardigheid maar daar ben ik inmiddels al aan gewend. Ik voel me soms net de koningin, zo veel moet ik zwaaien onderweg haha. Dat is straks in Ambon hopelijk/waarschijnlijk wel weer minder.
Tidore is een soort "tweelingeiland" van Ternate. Ook hier een vulkaan in het midden en een rondweg langs de kust. Het is wel wat kleiner dan Ternate, ook veel rustiger qua verkeer. En minder te zien. We moesten een aardig eind rijden voor we bij ons eerste doel waren, we waren al zo'n beetje driekwart het eiland rond. Benteng Tahula, hier ook wel genoemd Seribu Tangga (duizend treden). Dat klopte wel ongeveer, dit fort ligt zo allemachtig hoog en je komt er via een super onhandige trap met veel ongelijke treden. Zowel in hoogte als in lengte. Nou is trappenlopen al niet mijn hobby maar deze trap al helemaal niet. We hebben het gered. Het mooiste was dat Faisal, de geoefende danser, nog harder pufte dan ik en toen we boven waren zei dat ik 'stronger' was dan hij! Woehaaa!
We werden wel beloond, het was een prachtig uitzicht. Naar beneden ging redelijk snel zodat we verder konden naar het dichtbijgelegen Kedaton Sultanan. Ook weer een keraton van een sinds twee jaar overleden sultan, weer totaal anders dan de keratons op Java. Het hoofdgebouw was gesloten evenals het naastgelegen museum. Jammer maar er rondlopen was ook al de moeite waard. Daar weer dichtbij lagen de resten van Benteng Tore. Niet indrukwekkend maar goed om te zien.
Genoeg forten, ons volgende doel was een strand, pantai Akesahu. Veel mensen die daar de zondagmiddag gezellig doorbrachten, uiteraard met eten. Op het strand was ook een warmwaterbron. Heb er een poosje ingestaan, het was vrij ondiep maar op bepaalde plaatsen bijna heet! Er was ook nog familie van Faisal dus daarmee kennisgemaakt. Uiteraard weer op de foto met wat dames.
Verdergereden kwamen we even later langs een warung waar Faisals vader bleek te zitten met nog een paar familieleden. Ook daar kennis mee gemaakt, was alweer gezellig.
Toen waren we het eiland rond en reden we weer richting boot. Gelukkig was de wind gaan liggen dus we konden op het dek zitten.
Ik had gezegd dat ik nog iets wilde eten voor we naar huis gingen en toen ik Faisal vroeg of hij iets leuks wist zei hij heel hoopvol "pizza"? Oké zelf had ik dat niet gedaan maar ik vond het leuk voor hem. Gezien de prijzen waar ik later achter kwam ging hij daar zelf vast niet vaak heen. Dus pizza gegeten, heel andere pizza en nog goed te eten ook.
Faisal is leraar traditionele dans en hij vroeg of ik de oefenruimte wilde zien. Jazeker, dus wij daarheen gegaan. Ik trof het dat er op dat moment een groep aan het oefenen was. Echt mooi om te zien, heb er denk ik bijna een uur gezeten, de les uit. De leraar was een oudere man die wat Nederlands kende, na de les kennisgemaakt en toen ik wegging zei hij "dag schat". Haha mijn dag kon niet meer stuk! (Ja, dit was een leuke man).
Op huis aan gegaan, Aty was nog aan het werk, heerlijk gemandied en buiten zitten lezen. Geen zin in eten, de pizza was pas om een uur of drie.
Later vroeg Aty of ik martabak lustte, ze ging halen... Toen had ik inmiddels wel weer trek en zeker in martabak! Beide soorten: martabak telor en terang bulan (of martabak manis), de zoete soort.
Alweer op tijd gaan slapen (wat is dat toch heerlijk!), ik had vanmorgen genoeg tijd om de rugzak in te pakken. Heb de kamer al leeg gemaakt zodat tante Taira hem kan schoonmaken, er komt vandaag weer een andere gast. Nu wachten op Faisal die me naar het vliegveld brengt en dan op naar kota (stad) Ambon!
Amatoooo!
Ik heb al een title voor je reisverslag-boek: "reizen en schrijven", want ik kan je nauwelijks bijhouden. Als ik een dagje geen computer open denk ik b.v.: even lezen wat ze op ternate meemaakt. Maar dan ben je alweer weg daar op reis naar Tidore. en zo gaat het maar door. De Jappanners kunnen nog wat van je leren op dit gebied.
Maar belangrijker is dat ik wel door alles heen lees hoezeer je geniet en elke dag een feestje voor je is.
Fijn dat we op afstand mee mogen reizen!
Blijf voorzichtig en blijf genieten van elke zonnige Indonesische dag!
Hartelijks van ons 2
Dat van fietsen messen/smederij las ik de dag nadat ik geweest was Tabitha, vond ik wel jammer! Ook naar het "cengke-dorp" was ik graag gegaan. Jammer genoeg heb ik niet de gelegenheid gehad om veel met mensen te praten daar...
Altijd blijven lachen Roelie!