BANDA HATTA EERSTE DAGEN

Selamat pagi!
Uiteindelijk vertrok de boot vanuit Nusantara, Banda Neira om vijf over twee, voor plaatselijke begrippen heel netjes. Het "instappen" en op de plaats komen was nog even een dingetje maar helpende handen maakten veel goed... Het was een vrij nieuwe boot en je snapt niet waarom ze niet iets meer denken aan de praktische kanten. Het is per slot van rekening een boot die van het ene eiland naar het andere vaart om mensen en spullen te vervoeren. Gewone zitplaatsen zijn er weinig, een paar planken. Ik moest over een soort "dek" kruipen (lopen kon niet omdat er een zeildak boven zat) waarop later de mensen zaten en vooral ook lagen (te slapen). Soms kijk ik nog te veel met Westerse ogen denk ik.
De zee was nog steeds vrij ruw met hoge golven maar we hielden het gelukkig droog. Met een uurtje waren we over. Het was vlak bij mijn homestay en Sarah stond al op me te wachten. Alweer een mooi weerzien met haar en Adi, haar man.
Ze hebben 2 kamers vlak aan zee, een vrij nieuw gebouwd houten huisje. En nog 2 kamers binnen in hun huis, eigenlijk als reserve. Één van de nieuwe kamers was vrij, dat was ook de bedoeling. Mijn buren, Robert en Hellette, komen uit Zuid Afrika.
Natuurlijk heb ik nog gezwommen, kon niet wachten om het water in te gaan!
Het is even weer wennen aan de omstandigheden hier, geen internet / bereik, elektriciteit alleen 's avonds van plsm. zes tot ongeveer half elf. Dat betekent echt stikdonker 's nachts als de maan er niet (meer) is, ook als je naar het toilet (waar uiteraard geen stromend water is zoals nergens hier)
moet, een zaklantaarn is hier onmisbaar. Erom denken om je apparatuur op te laden zodra er elektriciteit is.
De volgende morgen naar het andere dorp, kampung Baru, op het eiland gelopen. Ik verblijf in kampung Lama. Ik heb een paar foto's gebracht naar een mevrouw die ik vorig jaar had gefotografeerd. Moest eerst ergens vragen om haar te vinden maar dat gaat gemakkelijk als je een foto hebt! Ze was helemaal verbouwereerd, prachtig! Verder veel gelezen, gesnorkeld, niet zo lang, er was een vrij sterke stroming, niet prettig. 's Avonds gegeten alleen met de buurman, zijn vriendin was ziek. Nog een poos gepraat met Adi en een paar buren en met Rifky die ik ook al van vorige keren kende. Hij komt binnenkort voor me zingen!
Zaterdag weer gesnorkeld, deze keer geluk: een hele grote schildpad die langzaam langs het koraalrif zwom, we gingen gelijk op. Zo mooi! Het weer is tot nog toe anders dan voorspeld: zonnig en heet! Om een uur of elf kwam er weer een heel grote school dolfijnen langs, zoals elke dag hier trouwens meerdere keren. Je ziet ze meestal alleen niet zo goed omdat ze niet springen maar rustig onder water zwemmen. Eerst gaan ze van Oost naar West en later weer terug.
De derde dag weer gelopen naar kampung Baru. Toen ik langs de moskee liep werd ik geroepen. Sofian, Suffri en anderen waren er aan het werk om de moskee uit te breiden. Ook weer 'oude bekenden'. Poos staan praten en gekeken en gevraagd wat ze aan het doen waren. Ik moest 's avonds naar Suffri om te zingen, zo heb ik hem ook leren kennen hier. Zat hij een eind verderop aan het strand te zingen met een ukelele, ging ik erheen om te kijken hoe en wat.
Verderop waren er twee mannen aan het werk aan het pad die naar me riepen 'hello Johanna'. Heb maar vriendelijk teruggegroet... Rondgelopen, foto's gemaakt en later zag ik een paar vrouwen zitten die iets aan het doen waren maar ik kon niet zien wat. Erop af, bleek dat ze singkong'koeken' maakten, een soort wafels van cassave. Er kwam ook een man bij, er werd gevraagd of ik koffie wilde en het was heel gezellig, heb er een hele poos zitten praten met Achmad, zijn vrouw Amelia en hun dochter Anifa. Ik heb al heel vaak de dag geprezen dat ik naar les gegaan ben voor de taal, super!
Op de terugweg begon het te regenen. Omdat het daar helemaal niet op leek had ik niets bij me. Toen maar een groot blad van een plant geplukt en daaronder verder gelopen. Dit was voornamelijk voor mijn tas met daarin camera, telefoon e.d. Kwam ik weer bij de twee werkmannen. De ene kende me nog van vorige keren en dacht dat ik Johanna heette. Hem uit de droom geholpen en samen met hen (ze heten Jeff en Ken maar vast niet echt haha) geschuild onder een grote boom. Het ging alleen maar harder regenen en Jeff ging een paar pisangbladeren scoren, die waren groter dan mijn blad. Dus met een bananenblad boven m'n hoofd naar huis gelopen en m'n spullen waren zo goed als droog!
Eenmaal weer thuis: rust! Lezen, later weer zwemmen, muziek luisteren, kletsen met deze en gene...
's Avonds kwam Rifky inderdaad langs met zijn ukelele en heeft voor me gezongen. Leuk joch, hij is bijna 23 en denkt tenminste na over het leven, over wat hij wil en vooral ook niet wil, wat je niet van iedereen kan zeggen...
Toen waren er al weer vier dagen voorbij, de eerste helft van mijn verblijf hier op pulau Hatta...
Sampai nanti
Amatoooo!