KELILING DI TIMOR...

...oftewel rondkijken op Timor...

Selamat malam semua!

Ik ben bang dat dit toch weer een verhaal wordt dat te lang is. Gewoon stoppen met lezen als je er genoeg van hebt, heb het vaak geprobeerd maar ik kan niet anders c.q. korter!

We (Nona en ik) hadden om 9 uur afgesproken om te vertrekken maar ook deze keer had Nona last van "jam karet" (elastieken tijd, een begrip hier). Ruim na half 10 vertrokken we, ze reed niet zelf maar was met haar oom. Eerst richting Oebelo waar een bekende sasandospelersfamilie zit. De sasando is een instrument dat oorspronkelijk van het eiland Rote komt. Er was een zoon aanwezig, ik dacht dat ik hem had gezien op de vakantiebeurs maar dat was z'n broer. Het was superleuk, hij speelde van alles (K&H ook op mijn verzoek bolelebo), wij meezingen, prachtig!

Daarna vertrokken richting kust naar pantai (strand) Kolbano. Een mooi kiezelstrand maar zoooo heet, je kon er niet verkeren! Er was verder niemand, alleen een groep jongens en jongetjes die ik eerst een beetje irritant vond maar die heel leuk bleken te zijn. Een paar hadden als hobby foto's maken, wel handig! Na het strand gingen ze met z'n zevenen mee in de auto naar een mooi uitzichtpunt,  was wel een beetje vol met z'n tienen maar heel gezellig haha!

Het was wel een heel eind rijden steeds, als derde en laatste bestemming gingen we naar de waterval bij Oehala. Ik viel bijna in slaap onderweg! Was wel weer heel mooi, een waterval met verschillende 'levels'. Het werd al bijna donker en we moesten klimmen dus ik ben alvast maar weer naar boven geklauterd. Nog even samen ergens wat eten en toen nog 80 km over een donkere en bochtige weg naar huis. Ik was bekaf toen we rond 9 uur thuis waren, inclusief hoofdpijn (weinig drinken want er zijn geen toiletten, helemaal verkeerd)...

De volgende morgen om 7.15 alweer geklop op de deur voor mijn ontbijt, geroepen dat ik niet hoefde. Kwam hij later nog 2 keer voor minum (drinken)! Nee dus!

Ik dacht dat ik om 12 uur de kamer uit moest, dan zou ook de taxi komen. Bij nadere inspectie bleek dit 10 uur te zijn. Snel alles ingepakt dus, het kwam niet zo precies.

Om 12 uur natuurlijk geen taxi. Om het kort te houden: 2 keer het hotel gebeld en toen werd ik zelf 2 keer gebeld door een onverstaanbare taxichauffeur die me niet kon vinden. Gelukkig was er een bakso-verkoper aan het wachten bij de homestay dus die heb ik mijn mobiel in de handen gedrukt en hij heeft de chauffeur naar het adres geloodst, wat weer een geluk!

Na het inrichten in de prachtige kamer in het hotel weer de straat opgegaan.  Als "witte" ben je hier nog wel vaak een bezienswaardigheid maar ze vinden het vaak ook wel heel interessant. Hoe vaak ik inmiddels wel niet een korter of langer praatje heb gemaakt met Jan en alleman, ze vragen sowieso altijd "dari mana" waar kom je vandaan..

's Avonds superlekker gegeten op de pasar ikan (vismarkt). Een hele red snapper van de grill opgegeten in een warung met hele leuke vrouwen. Erna onderweg nog pisang goreng (gebakken banaan) gekocht  als toetje, lekker hoor!

Gisteren nog en dan stop ik voorlopig met m'n verhaal... Op stap gegaan voor een redelijk lange wandeling met deze temperaturen, blij dat jullie me niet zien... Ik wilde naar Lavalon, een homestay die gerund wordt door een Nederlander. Die was er niet,  wel een onvriendelijke Nederlandse gast. Koffie genomen, wat gekletst met mannen die daar iets onduidelijks deden en verder gegaan. Helemaal "achterlangs" gelopen, d.w.z. dwars door woonwijken e.d. Allerlei huizen, gewone, rijkere, maar ook veel "hutjes" opgetrokken van een soort fijne bamboe of riet. Zie foto's. Daar wonen dus gewoon mensen in! Onderweg bij een warung een lekkere gado-gado gegeten en toen arriveerde ik bij het winkelcentrum alwaar ik had afgesproken met Nona.  Toen we richting hotel liepen om daar ergens nog wat te drinken kwamen we langs een verjaardagsfeestje en werden we met stevige handen naar binnen getrokken, we moesten meevieren! De dochter van Selly werd 11 en dat werd uitgebreid gevierd met muziek, zingen, een heel lang gebed waarnaar zo te zien niemand luisterde, dansen, water en taart. Het was echt leuk, hele poos gezeten en meegedaan, zelfs de poco-poco! Toen we weggingen kregen we een bakje eten mee. Niet ongewoon hier maar toch! Met Nona bij het hotel nog wat gedronken  op het terras aan zee en toen was het ook wel weer klaar! Volgende keer verder!

Sampai waktu berikutnya!