VAN BANDA NAAR CERAM

Selamat malam semua!
Fysiek alweer een stapje verder maar voor de blog nog even op Banda!
Bada haalde me op uit hotel Maulana.  's Middags had ze direct weer plannen: we gingen wandelen en zwemmen op en bij Gunung Api. Met een klein bootje gingen we erheen en werden we ergens afgezet. Daarna een heel eind gelopen langs een pad dat langs de kant van het vulkaaneiland loopt. Er stonden her en der wat huizen, over het algemeen armoedig. Op een gegeven moment stopte het pad en waren we aan zee waar we heerlijk hebben gezwommen. Ik deze keer ook in m'n kleren! 
De volgende morgen had ik om 8 uur afgesproken met Maga, iemand die heel veel doet voor Neira v.w.b. afvalverwerking. Elke dag gaat hij, meestal samen met nog wat mensen,  met een bootje de zee op om de troep uit het water te scheppen. Eigenlijk onbegonnen werk want elke dag drijft er weer nieuw afval. Maar hij gaat onverdroten door, wordt nooit boos, blijft altijd lachen en hij heeft altijd humor. Ik had me dus opgegeven om een keer mee te helpen. En daar word je niet echt vrolijk van, wat een viezigheid! Wij maar scheppen en de Bandanezen maar toekijken, er is bijna niemand die een hand uitsteekt, jammer. Van een gedeelte van het afval worden tassen e.d. gemaakt. Ze worden gemaakt door de vrouwen van Banda, het is de bedoeling dat zo veel mogelijk vrouwen dit leren. 
's Middags kwam ik tijdens mijn wandeling Rob tegen, voor de trouwe lezers van mijn blog geen onbekende. Hij komt uit Canada en we zijn de laatste jaren bijna altijd gelijktijdig op Banda! Natuurlijk samen een biertje gedronken en we kletsten zo weer verder waar we vorig jaar waren gebleven! Heel bijzonder hoe je zo over de hele wereld mensen tegen kunt komen met wie het 'klikt'!
Dat was alweer een dag, het gaat snel! Zaterdag gingen we met het hele gezin en een paar buurkinderen snorkelen en zwemmen bij de 'lavaflow' zoals het hier wordt genoemd. Het is aan de achterkant van de vulkaan waar in 1988 tijdens de laatste uitbarsting de lava naar beneden is gestroomd. Wat een fantastisch mooie en supergrote koralen! We gingen met een langzame boot met een hard motorgeluid vandaar dat ik (en nu iedereen) het de pok-pok boot noemde... Drie kinderen voor het eerst gesnorkeld, o.a. met mijn masker.
Inmiddels begint de tijd te dringen voor mijn ticket naar Ambon a.s. maandag . Man is er al 2 weken mee bezig maar weet het nog steeds niet. Ze hebben mijn naam genoteerd dus volgens hem komt het goed. 
Ik betwijfel het maar ik wacht af. Er gaat nog een Pelniboot de nacht erop dus dat is nog een alternatief. Dan ben ik alleen wel van 2 uur 's nachts tot 16 uur 's middags = 14 uur onderweg...
De laatste dag, zondag. Ik kan kort zijn: tot een uur of 2 's middags REGEN! We hebben binnen gezeten en ik kreeg van Man een super interessante geschiedenisles over de geschiedenis van de Banda eilanden. Alleen wel in het bahasa Banda dus op een gegeven moment nam ik het niet meer op... Ineens kwamen ze aanzetten met allemaal cadeautjes, verpakt in het papier van mijn eigen cadeautjes! Super maar veel te veel! Allemaal kruiden, trassi, gedroogde vis, kroepoek, van alles! En daarna nog een ketting van Bandaparels, heel mooi! Ik heb op de terugweg meer volume dan toen ik aankwam! Was net zo blij dat ik dat allemaal kwijt was haha!
's Middags nog even wat gelopen toen het droog was, koffer ingepakt en op tijd naar bed, om 8 uur moest ik klaar zijn!
's Maandags om 9 uur naar het vliegveld. Aangekomen werd me bij de incheckbalie (er is er één) verteld dat het vliegtuig vol was. Ik wist/voelde het! Wat nu! Er was een half uur later ook een vlucht naar Amahai, Ceram met eenzelfde vliegtuigje. Daarin was nog plaats dus ter plaatse besloten om dat te doen. Moest ik vanuit Amahai om 14 uur met de boot naar Ambon. Er waren nog 2 vrouwen met hetzelfde probleem, laat ik hen nou kennen van Hatta! De operazangeres Julie en haar dochter!

Het afscheid van mijn 'familie' was weer verdrietig maar ja het is niet anders...
Binnen een uur waren we op Ceram. We namen met z'n drieën een taxi naar de haven en Kate, de dochter, kwam op het idee om de chauffeur te vragen om een eindje rond te rijden om wat te zien van het eiland. Dat wilde hij wel voor een mooi bedragje dus we zijn nog naar een mooi strand geweest en naar Masohi waar we een hapje hebben gegeten. Een hele leuke tijdsbesteding!
Ik had naar de Lunterse Boer gebeld of ze een kamer hadden, die hadden ze dus Ambon here I come!
Amatoooo