OVER MENSEN EN DINGEN VAN MALUKU

Selamat pagi semua!

Deze keer geen gewone blog maar een soort antwoord op de vraag/opmerking van mijn schoonzus Aly op mijn vorige blog. Misschien handig om die eerst even te lezen...

Lieve Aly!

Dankjewel voor je reactie, dat is bijna een blog op zich! Daarom heb ik besloten om je "vraag/opmerkingte beantwoorden in een aparte blog want mijn antwoord is niet in drie zinnen te vangen en misschien zijn er meer mensen die zich dit soort dingen afvragen.

Een week langer blijven? Nee, dan zou ik een ander soort reis moeten maken en andere blogs moeten schrijven. Voor sommigen misschien leuker of interessanter,  voor anderen misschien vervelend. En ik zou hier veel langer moeten blijven, ik denk minstens een half jaar.  Mensen praten hier niet snel/bijna nooit  over zichzelf op de manier die jij bedoelt. Dat zijn ze niet gewend. Voor zover ik het kan bekijken heeft dat hier ook mede met de islam te maken. Die schrijft een bepaalde levenswijze voor en daar houd je je aan. Ik weet dat dat de buitenkant. Ik praat hier veel met Bada bij wie ik hier woon. Ze is zoals zo goed als iedereen hier moslim, draagt bijvoorbeeld buitenshuis altijd een hoofddoek, bidt vijf keer per dag (ook altijd voor mij en mijn familie) maar is een uitzondering omdat ik met haar ook heel goed kan praten over de "dingen des levens". We hebben vaak eenzelfde kijk op verschillende zaken. Zij is -naar mijn ervaring- één van de weinigen die naast alle voor haar vaststaande dingen ook een eigen mening heeft. Ook daarover praat ik met haar, evenals over het feit (ook volgens haar) dat de meeste mensen hier niet veel nadenken maar leven bij de dag, maar ik zet dit over het algemeen niet in mijn blog...
Vergeet ook niet dat de kwaliteit van het onderwijs hier nog veel te wensen overlaat. Ik ben verschillende keren in scholen/schooltjes geweest en je kijkt je ogen uit. Een voorbeeld van hoe men vaak denkt hier: ik gaf vorig jaar een donatie aan een schooltje om spullen van te kopen. Dan hoor ik later dat ze het geld verdeeld hebben onder leerkrachten (3) en leerlingen (weet niet meer precies hoeveel, nog geen 30) voor het vieren van de ramadan. Zodat ze allemaal een paar Rupiah/Euro extra hebben. Wat moet je daar nou mee?!? (Ja, een volgende keer koop ik zelf spullen maar het transport is altijd een probleem). Als je hier langer zou zijn ken je de mensen beter en kun je je met dit soort dingen ook meer "bemoeien".
Natuurlijk hoor en zie ik zelf ook veel, ik maak vaak praatjes met mensen als ik onderweg ben. Negen van de tien keer gaat het alleen maar over geld, krijg ik de vraag hoe rijk ik wel niet ben, hoeveel geld ik heb, hoeveel een ticket kost, hoeveel ik verdien. Als ik eenvoudig probeer uit te leggen hoe het in Nederland gaat luisteren ze vaak niet eens. Heel veel van hen willen hetzelfde leven als de toeristen zonder te beseffen wat dat inhoudt, ze zien alleen de buitenkant. Ik hoop niet dat ik nu te negatief ben, ik vertel alleen mijn eigen ervaringen en wil ook niet iedereen over één kam scheren! Mochten er andere ervaringen zijn bij jullie lezers dan hoor/lees ik die graag!

Wat we, buiten alles om, zeker van hen kunnen leren is hun enorme gastvrijheid en vriendelijkheid!
En waarmee we ze kunnen helpen is in ieder geval het voor zover mogelijk oplossen van het immense afvalprobleem hier. Dat gaat zeer moeizaam, de meeste mensen hier zien er de noodzaak niet van in. Gisteravond zaten we buiten en vlak naast het huis is een soort goot met afvoer naar zee. Komt er in het donker een brommer aan die even een paar zakken afval loost in die goot.  Wat vervolgens bij hoog water allemaal de zee in stroomt. Dat is maar één voorbeeld. De meesten gooien hier nog gewoon hun plastic bekertje of flesje op straat. Het begint bij opvoeding wat inmiddels gelukkig wel meer aandacht krijgt op scholen maar ja, als de ouders het verkeerde voorbeeld geven wat heeft dan de meeste invloed... Plus dat de regering zo goed als niets doet in dit soort afgelegen streken, er is geen enkele vorm van vuilverwerking, mensen moeten het zelf maar oplossen. Dat is trouwens niet helemaal waar bedenk ik me nu, ik zag op verschillende plaatsen 4 vuilnisbakjes naast elkaar. Misschien een begin maar het is geen echte oplossing voor al dat afval.
In mijn volgende blog lees je meer hierover,  gisteren ben ik met iemand mee de zee opgeweest om op te ruimen, hij (Maga, alweer een naam) heeft daar een redelijk mooi en groot project mee opgezet wat ook weer heel goed donaties kan gebruiken!

Ach lieve Aly, ik kan nog wel een hele poos doorgaan...  Misschien heb ik je vraag niet helemaal beantwoord maar ik heb, geinspireerd door jou, in ieder geval wel veel dingen opgeschreven die me hier bezighouden. 

Wie weet ga ik nog wel eens zo'n reis maken als jij bedoelt, met één of meerderen projecten, gesprekken met mensen e.d. Dan houd ik jou met al jouw ervaring als back-up op de achtergrond! Zoals gezegd dat is een andere reis met veel meer voorbereiding e.d.

Zo zijn er meerdere projecten die allemaal geld en/of handjes nodig hebben, één ervan die ik steun is bijv. Stichting TitanE, zie hieronder...

"Stichting TitanE is een landelijke vrijwilligersorganisatie die zich inzet voor ‘Duurzame ontwikkeling & Armoedebestrijding’ op de Molukken".

Heel veel liefs,

Amatooooo!