BANDA HATTA (OF ROZENGAIN)
20 april 2018 - Rozengain Island, Indonesië
Selamat siang semua!
Deze keer niet zo'n lange blog...
Gelukkig ging de reis naar Hatta voorspoedig. Er zaten maar weinig mensen op de boot vergeleken met anders. Ik had op Neira al gehoord dat Sarah en Adi (waar ik altijd logeer) geen kamers vrij hadden en ook op de boot wist iemand dat te vertellen. Toen we er bijna waren en langs hun huis gingen keek ik of ik iemand zag maar niets. Jammer! Maar toen we aanlegden bij het strand hoorde ik onmiddellijk de mij bekende Sarah-lach! Ze kwam me samen met Adi van de boot halen en ze hadden een kamer!! Het uitstappen ging iets gemakkelijker dan de in- of beter gezegd opstap. Er was een houten laddertje waarmee je naar het strand af kon dalen, nou ja, in het water. Ik was helemaal blij, had onderweg al diverse verblijfsopties bedacht en meteen erbij gedacht dat ik regelmatig bij Sarah koffie of thee zou gaan drinken. De volgende dag kwam ik er achter dat ik door al het gedoe helemaal vergeten was de boot te betalen (dat moet aan het eind van de reis, niet handig maar ja). Toen ik tegen Sarah zei dat ik een 'masalah' had, een probleem, bleek dat zij de boot al voor me had betaald...
Mijn buren (er zijn 2 kamers naast elkaar) kwamen uit Slovenië, ze waren aardig maar praatten niet veel.
Wat kan ik verder zeggen van de vier dagen Hatta! Dat worden veel herhalingen als ik het dag voor dag doe. Geen internet (behalve dat ik 's nachts een keer whatsappjes binnenkreeg) dus veel gelezen, heerlijk gezwommen en gesnorkeld en gelopen. Vorig jaar had ik in het andere dorp, kampong Baru, foto's gemaakt, die had ik afgedrukt en ben ik gaan brengen. Ik had wel gezegd dat ik ze zou komen brengen maar niemand had dat verwacht, wat ik begrijp. Des te leuker was het!
Het was 3 dagen superheet, klinkt leuk maar in de praktijk is het minder. Je kunt eigenlijk niet in de zon zijn maar veel beschutting is er ook niet. Gelukkig is er de zee maar zelfs dat is soms te warm want het zeewater is ook...je raadt het al, echt warm! Één dag was het bewolkt, 's nachts had het heel hard geregend, ik werd er wakker van! Was wel weer een heerlijke dag om naar het andere dorp te lopen.
De volgende dag zou ik weer vertrekken naat Neira maar er ging die dag geen public boat. Maar Sarah weet alles en belde met iemand: er ging rond de middag een boot naar Neira met mensen die daar naar voetbal gingen kijken. Super, kon ik mooi mee. Ze zouden me om 12 uur op komen pikken maar om half 2 was er nog steeds geen boot te zien. Zelfs Sarah werd zenuwachtig en dat zegt wat! Ze belde weer, de boot lag nog bij het andere dorp. Moest ik ineens bij een jongen achterop de brommer daar naar toe. Al met al is het gelukt en was het een leuke overtocht met allemaal jongelui, jongens en meiden, die voetbal gingen kijken. Met een normale in- en uitstap haha!
Zo was ik na vier dagen weer terug op Neira.
Amatooo!
Deze keer niet zo'n lange blog...
Gelukkig ging de reis naar Hatta voorspoedig. Er zaten maar weinig mensen op de boot vergeleken met anders. Ik had op Neira al gehoord dat Sarah en Adi (waar ik altijd logeer) geen kamers vrij hadden en ook op de boot wist iemand dat te vertellen. Toen we er bijna waren en langs hun huis gingen keek ik of ik iemand zag maar niets. Jammer! Maar toen we aanlegden bij het strand hoorde ik onmiddellijk de mij bekende Sarah-lach! Ze kwam me samen met Adi van de boot halen en ze hadden een kamer!! Het uitstappen ging iets gemakkelijker dan de in- of beter gezegd opstap. Er was een houten laddertje waarmee je naar het strand af kon dalen, nou ja, in het water. Ik was helemaal blij, had onderweg al diverse verblijfsopties bedacht en meteen erbij gedacht dat ik regelmatig bij Sarah koffie of thee zou gaan drinken. De volgende dag kwam ik er achter dat ik door al het gedoe helemaal vergeten was de boot te betalen (dat moet aan het eind van de reis, niet handig maar ja). Toen ik tegen Sarah zei dat ik een 'masalah' had, een probleem, bleek dat zij de boot al voor me had betaald...
Mijn buren (er zijn 2 kamers naast elkaar) kwamen uit Slovenië, ze waren aardig maar praatten niet veel.
Wat kan ik verder zeggen van de vier dagen Hatta! Dat worden veel herhalingen als ik het dag voor dag doe. Geen internet (behalve dat ik 's nachts een keer whatsappjes binnenkreeg) dus veel gelezen, heerlijk gezwommen en gesnorkeld en gelopen. Vorig jaar had ik in het andere dorp, kampong Baru, foto's gemaakt, die had ik afgedrukt en ben ik gaan brengen. Ik had wel gezegd dat ik ze zou komen brengen maar niemand had dat verwacht, wat ik begrijp. Des te leuker was het!
Het was 3 dagen superheet, klinkt leuk maar in de praktijk is het minder. Je kunt eigenlijk niet in de zon zijn maar veel beschutting is er ook niet. Gelukkig is er de zee maar zelfs dat is soms te warm want het zeewater is ook...je raadt het al, echt warm! Één dag was het bewolkt, 's nachts had het heel hard geregend, ik werd er wakker van! Was wel weer een heerlijke dag om naar het andere dorp te lopen.
De volgende dag zou ik weer vertrekken naat Neira maar er ging die dag geen public boat. Maar Sarah weet alles en belde met iemand: er ging rond de middag een boot naar Neira met mensen die daar naar voetbal gingen kijken. Super, kon ik mooi mee. Ze zouden me om 12 uur op komen pikken maar om half 2 was er nog steeds geen boot te zien. Zelfs Sarah werd zenuwachtig en dat zegt wat! Ze belde weer, de boot lag nog bij het andere dorp. Moest ik ineens bij een jongen achterop de brommer daar naar toe. Al met al is het gelukt en was het een leuke overtocht met allemaal jongelui, jongens en meiden, die voetbal gingen kijken. Met een normale in- en uitstap haha!
Zo was ik na vier dagen weer terug op Neira.
Amatooo!
@ Annie: ja ik was ook superblij! Mooie dagen gehad daar..