VREDEBURG EN KERATON

Selamat... semua!
Wat is het hier toch heerlijk om vroeg op te staan. De lucht is nog zo lekker fris en toch al warm genoeg om in je hemdje buiten te zitten. De hele dag voor je. Ik geloof dat ik dit het mooiste moment van de dag vind.
Rustig aan gedaan vrijdag en in de loop van de ochtend weer richting centrum, oftewel jl. Malioboro.
Ik wilde in ieder geval naar de Keraton (Kraton), ook weer een paleis van dezelfde sultan als die van Tamansari.
Maar ik kwam langs fort Vredeburg dus was het handiger om daar eerst heen te gaan. Ik kon me wel herinneren dat ik het gebouw de vorige keer heb gezien maar weet niet meer of ik toen binnen ben geweest, geloof het wel. Nu wel dus. Het was leuk om te zien maar niet indrukwekkend. Had weer een interview met 3 meisjes voor (een middelbare) school. Ik was verbaasd want twee van hen kenden geen woord Engels. Eentje gelukkig wel een beetje en samen met mijn beetje bahasa ging het goed.
Daarna richting Keraton gelopen. Er stond op een bordje dat het 400 meter was. Haha het was zeker meer dan een kilometer. En dan via een alun-alun (weet je nog, dat grote grasveld) dus heerlijk in de brandende zon.
Ik word heel decadent hier want ik ging weer in een becak... maar natuurlijk alleen om de mensen te helpen! Het bezoek was een beetje een desillusie want het paleis zelf was 'tutup', gesloten. Heel jammer. Maar wel weer een leuk gesprek gehad met een man en met een mooie mevrouw met familie in Nederland. Ik heb het programma met optredens en activiteiten van de hele week dus ik kan zaterdag of zondag nog een herkansing wagen.
Vervolgens wel zelf teruggelopen, samen met een schoolklas met allemaal jongetjes en hun meesters. Dat was heel gezellig omdat ze allemaal zo'n beetje tegelijk een zinnetje Engels naar me riepen: 'what is your name' en 'how are you today'... En ook handig, ik kon mooi tegelijk met hen oversteken.
Het was tijd om te eten en ik had zin in gado gado of in soto ayam, het werd het laatste, alweer weer bij een warung.
Had geen zin om nog een poos in de drukte te blijven dus lekker richting hotel gegaan. Juist, met een ...
Het was heel warm en 's middag genoten van het zwembad.
Toen was het al snel weer zaterdagmorgen. Een tijdje besteed aan het kijken en zoeken naar kamers. Ik wilde eerst na Yogya naar Malang maar dat is nogal een lastige verbinding en ik moet woensdag in Surabaya zijn. Na wat zoekwerk besloten om maandag naar Solo te gaan, ook wel Surakarta genoemd. De Solo is ook de langste rivier van Indonesië en ik denk dat sommigen het mooie lied "Bengawan Solo" wel kennen...
Ik wilde weer van tevoren een kaartje kopen en dit was een mooie reden om eens een heel andere kant op te lopen, naar Stasiun Lempuyangan. Het kostte enige moeite om de ingang te vinden maar na een paar keer vragen gevonden, het was niet echt duidelijk! Ik ging voor het loket 'Reservasi', leek me logisch, het kaartje was voor maandag. Ik stond bij loket Reservasi 2 maar toen ik aan de beurt was moest ik naar loket 1. En ja hoor, toen ik daar aan de beurt was, bleek er nòg een loket 1 te zijn. Waar heel veel mensen in de rij stonden en waar ik mocht aansluiten. Ik ben jammer genoeg vergeten een foto te maken maar de klok wisselde met tijd en temperatuur: het was er 39 graden. Het zweet liep in straatjes langs m'n lijf maar....het is gelukt. Nu weet ik alleen nog niet of ik dit kaartje weer moet wisselen naar daar kom ik maandag wel achter.
's Middags een massage besproken, was bij het hotel dus lekker makkelijk!
Het was een hele stevige dit keer maar voelde goed naderhand. Sinds ik elke morgen citroenwater drink kan ik het ook hebben dat ze m'n kuiten stevig aanpakken. Dat was altijd ontzettend pijnlijk maar nu gelukkig niet meer...
Veel regen gisteravond. Bijna elke dag aan het eind van de middag begint het. Meestal één à twee uurtjes maar deze keer wat langer. Gelukkig blijft het ook dan warm.
Vandaag ga ik weer naar de Keraton. Om 11 uur is er Javaanse dans, ben benieuwd!
Sampai nanti!

Sampai nanti!