HET MOOIS VAN MINDORO

Met blogs heb ik technisch gezien niet veel geluk... Was met mijn vorige blog de verbinding met FB vaak een probleem en lukte het sowieso niet om foto's te plaatsen, nu is het mijn tablet die me in de steek laat. De batterij/accu is waarschijnlijk stuk, hij laadt in ieder geval niet meer op terwijl het tekentje aangeeft van wel. Volgens Koos is dat niet zo gek bij een tablet van 2 à 3 jaar oud. Dussss. Een blog zonder of met gedraaide foto's is jammer maar het vervelendste is nog wel dat al mijn boeken op de tablet staan. Dat wordt dus niet lezen tenzij ik op de één of andere manier een nieuwe batterij kan versieren. Ik ga m'n best doen!
Voor nu was en is het genieten! Vrijdagmiddag hier aangekomen en na het installeren op de kamers naar het strand. Ongeveer 1 à 2 minuten lopen. Het is hier allemaal kleinschalig, met winkeltjes en restaurantjes. Heerlijk in de zon gelegen en niet het water in geweest. Heel kinderachtig ja, maar ik vond het aan de 'koude' kant... Later geborreld op een terrasje en 's avonds lekker gegeten in één van de restaurantjes.
Gistermorgen hadden Koos en Chavi een tocht geboekt om het eiland verder te verkennen. We gingen in een mini-van met open zijkanten. En....het regende. We waren met z'n drieën en hebben veel lol gehad onderweg. De chauffeur hield van stevig doorrijden dus we hadden de pas erin! Eerst naar een prachtige waterval, pal langs de weg, de Tamaraw Falls. Via mooie landschappen die regelmatig aan Indonesië deden denken reden we naar ons volgende doel: Infinity Farm. Waarom het Farm heet is me een raadsel, het was een soort cascade, een soort platte waterval, prachtig! Koos en Chavi zijn het water nog ingeweest, ik heb foto's gemaakt haha! Ons laatste doel was Virgin Beach. Zo genoemd omdat er een groot beeld van Maria naast staat. Mooi klein strandje met stenen ipv zand.
Het feit dat bijna alles hier een Engelse naam heeft en dat de meeste mensen hier goed of redelijk Engels spreken heeft te maken met het feit dat na de Spaanse overheersing en na een Spaans-Amerikaanse oorlog de Amerikanen het hier in 1898 voor het zeggen kregen. Dit kolonialisme duurde tot 1947, in dat jaar werden ook de Filippijnen onafhankelijk. Wel zijn er nog diverse Amerikaanse bases hier, waar ook onze neef Randy Kruid uit Amerika jaren heeft gewerkt en gewoond. Of die bases er nog lang gaan blijven is te betwijfelen, president Rodrigo Duterte heeft daar zo z'n ideeën over...
We waren mooi op tijd thuis om nog een poosje naar het strand te gaan, de zon was inmiddels weer gaan schijnen. Veel levendigheid deze dag, het is ook hier weekend. Was er vrijdag een prachtige zonsondergang terwijl we geen van drieën een camera bij ons hadden, waren er nu wolken. Nou ja, er komen hopelijk nog mooie zonsondergangen genoeg.
Heerlijk op het strand gezeten met een ijsje en een biertje en o.a. gekeken naar alle 'lady-boys' die hier rondlopen. Het zijn er echt heel veel, bij elke leuke meid kijken we of het inderdaad een meisje is of toch een jongetje. Je ziet het vaak wel ergens aan of hoort het aan de stem maar ze zien er even vaak prachtig uit. Hoe het komt dat er hier zo veel zijn weet ik niet, misschien komen ze hier naar toe omdat het hier mag.
Voor het eten alledrie een heerlijke massage gehad, erna (het was alweer lekker) was het al knap laat en liet ik de tortelduifjes achter op het strand om zelf naar m'n kamer te gaan. Je kunt hier tot heel laat nog eten.
Vanmorgen de boel weer ingepakt, ontbeten, zometeen uitchecken en dan nog naar het strand tot om 16 uur de laatste boot naar Manila weer vertrekt. De mensen hier zijn echt superlief, zeker de 2 dames, Margie en Joy (zie de foto, wie is de 'echte'...), van het tentje waar we 's ochtends ontbeten.
Nu gauw m'n bikini aan en de zon in! Hopelijk met goed geplaatste foto's en anders draaien jullie je hoofd maar haha!