IN SOLO, OOK BEKEND ALS SURAKARTA
27 maart 2018 - Surakarta, Indonesië
Selamat sore semua!
Daar ben ik weer, een paar steden verder.
Vrijdag de 23e door Rino en zijn dochter naar de 'terminal', het busstation van Salatiga gebracht.
De timing was weer perfect, ongeveer 5 minuten gewacht. Na ruim een uur waren we in Solo. Ook daar stonden weer allemaal chauffeurs te wachten en toen ik er één gekozen had bleek dat bij geen auto had maar een becak. Eerst gevraagd of hij wist waar het was en hij wist het. Zei hij, wat later bleek dat hij het adres helemaal niet wist. Google Maps heeft ons weer gered, ik zei waar hij links- of rechtsaf moest...
Na her installeren op de kamer een eind rondgelopen. Niet zo ver weg was een leuk café, Omah Krontjong café, daar lekker wat gedronken. Ik moest ook nog wat eten en wilde dat in een warung doen. Het eten was lekker maar van de 2 vrouwen die er werkten werd ik niet vrolijk. De ene heeft helemaal niets gezegd en de andere 2 woorden: ja en het te betalen bedrag. Pfffff, gezellig!
's Avonds gekeken naar routes e.d. en plannen gemaakt voor na Solo. Slecht geslapen die nacht, steeds wakker en niet weer in kunnen slapen, vervelend!
De volgende morgen na een perfect ontbijt (o.a. bubur ayam) naar de Kraton gelopen. Was er eerder geweest maar wilde het graag nog een keer zien. Jammer genoeg was de Kraton zelf gesloten maar het museum was open. Mooi, alleen jammer dat de vitrineramen heel vies waren... Nog een heel eind gelopen daarna, dat vind ik vaak het mooiste, gewoon ergens langs lopen, het liefst langs kleine weggetjes waar je het 'echte' leven vindt. Op de kaart stond dat er nog ergens een paleis/museum was, leek me ook mooi. Het wàs ook mooi, ik kreeg een meisje mee als persoonlijke gids. Voorin mocht je alles bekijken, achterin niet, daar woonde nog één of andere prins.
Na even rusten 's avonds naar een soort marktje vlakbij. Was superleuk, er werd van alles verkocht, ben nog bezweken voor een paar dingen haha! Hele lieve mensen, tenminste degenen die ik heb gesproken. Met en zonder hoofddoek. Hier in Solo valt me op (net als in Salatiga trouwens) dat er minder vrouwen gehoofddoekt zijn. En zeker niet met het hele gezicht bedekt zoals ik in Jakarta toch wel redelijk veel heb gezien. Ik las vandaag een stuk dat de druk om Islamitische kleding te moeten dragen als vrouw op sommige plaatsen wel steeds groter wordt. Of je nu moslim bent of niet... Ook hier zijn er heel veel mensen, vrouwen èn mannen, die hier zeer bezorgd om zijn: hoe gaat het verder?
Op tijd terug in het hotel, om half 9 was er muziek in de lobby. Het was wel leuk maar een andere zangeres was beter geweest haha! Na een uurtje was het daar afgelopen maar gingen ze nog door op de 5e verdieping, het dakterras. Leuk contact met een paar vrouwen, met één die er werkte en met één die er gast was. En een groepje 'moderne' jeugd zoals ze dat hier noemen. Hip gekleed en gekapt, een fles wodka die werd gedeeld en heel veel lol. Ik was er gauw klaar mee!
De volgende dag werd het dringend om een treinkaartje naar Malang te kopen maar er was geen Alfamart in de buurt. Dus maar weer een heel eind gelopen en het lukte. Koffie gedronken in een warung op een alun-alun en daarna op bezoek gegaan bij mijn aanbidder van vorig jaar, ik had nog foto's die ik wilde brengen. De verrassing was groot! Heb weer thee gedronken net cake en oude foto's van hem gekeken. Het bankstel wat er nu stond stond er in de jaren 70 of 80 ook al... Het was vroeger echt wel een knappe man haha! Gelukkig begon hij niet weer over trouwen maar het afscheid vond hij weer niet leuk... Al met al super om er even geweest te zijn!
's Avonds gegeten bij het krontjong restaurant, lekker! Het begon te stortregenen dus maar even gewacht met naar huis gaan.
Voor 6 uur, het tijdstip waarop de wekker stond, was ik wakker. De trein vertrok om 08.52 en 's middags om 15.45 zou ik in Malang aankomen, reisje van 7 uur. Door ervaring wijs geworden direct een 'drager' gevraagd. Hij nam m'n koffer mee, printte m'n ticket uit en bracht me naar de wachtruimte. Hij kwam terug toen de trein er aankwam om me naar de goede plaats te brengen en de koffer in het rek te leggen. Ideaal!!
Zat naast een oude mevrouw die bijna de hele weg sliep. Dat doen de meesten trouwens... Onderweg zelfs nog even met Nederland gebeld, perfecte verbinding!
Al met al niet veel spectaculairs gedaan in Solo maar een paar leuke dagen gehad!
Tot de volgende keer in Malang!
Sampai jumpa lagi!
Daar ben ik weer, een paar steden verder.
Vrijdag de 23e door Rino en zijn dochter naar de 'terminal', het busstation van Salatiga gebracht.
De timing was weer perfect, ongeveer 5 minuten gewacht. Na ruim een uur waren we in Solo. Ook daar stonden weer allemaal chauffeurs te wachten en toen ik er één gekozen had bleek dat bij geen auto had maar een becak. Eerst gevraagd of hij wist waar het was en hij wist het. Zei hij, wat later bleek dat hij het adres helemaal niet wist. Google Maps heeft ons weer gered, ik zei waar hij links- of rechtsaf moest...
Na her installeren op de kamer een eind rondgelopen. Niet zo ver weg was een leuk café, Omah Krontjong café, daar lekker wat gedronken. Ik moest ook nog wat eten en wilde dat in een warung doen. Het eten was lekker maar van de 2 vrouwen die er werkten werd ik niet vrolijk. De ene heeft helemaal niets gezegd en de andere 2 woorden: ja en het te betalen bedrag. Pfffff, gezellig!
's Avonds gekeken naar routes e.d. en plannen gemaakt voor na Solo. Slecht geslapen die nacht, steeds wakker en niet weer in kunnen slapen, vervelend!
De volgende morgen na een perfect ontbijt (o.a. bubur ayam) naar de Kraton gelopen. Was er eerder geweest maar wilde het graag nog een keer zien. Jammer genoeg was de Kraton zelf gesloten maar het museum was open. Mooi, alleen jammer dat de vitrineramen heel vies waren... Nog een heel eind gelopen daarna, dat vind ik vaak het mooiste, gewoon ergens langs lopen, het liefst langs kleine weggetjes waar je het 'echte' leven vindt. Op de kaart stond dat er nog ergens een paleis/museum was, leek me ook mooi. Het wàs ook mooi, ik kreeg een meisje mee als persoonlijke gids. Voorin mocht je alles bekijken, achterin niet, daar woonde nog één of andere prins.
Na even rusten 's avonds naar een soort marktje vlakbij. Was superleuk, er werd van alles verkocht, ben nog bezweken voor een paar dingen haha! Hele lieve mensen, tenminste degenen die ik heb gesproken. Met en zonder hoofddoek. Hier in Solo valt me op (net als in Salatiga trouwens) dat er minder vrouwen gehoofddoekt zijn. En zeker niet met het hele gezicht bedekt zoals ik in Jakarta toch wel redelijk veel heb gezien. Ik las vandaag een stuk dat de druk om Islamitische kleding te moeten dragen als vrouw op sommige plaatsen wel steeds groter wordt. Of je nu moslim bent of niet... Ook hier zijn er heel veel mensen, vrouwen èn mannen, die hier zeer bezorgd om zijn: hoe gaat het verder?
Op tijd terug in het hotel, om half 9 was er muziek in de lobby. Het was wel leuk maar een andere zangeres was beter geweest haha! Na een uurtje was het daar afgelopen maar gingen ze nog door op de 5e verdieping, het dakterras. Leuk contact met een paar vrouwen, met één die er werkte en met één die er gast was. En een groepje 'moderne' jeugd zoals ze dat hier noemen. Hip gekleed en gekapt, een fles wodka die werd gedeeld en heel veel lol. Ik was er gauw klaar mee!
De volgende dag werd het dringend om een treinkaartje naar Malang te kopen maar er was geen Alfamart in de buurt. Dus maar weer een heel eind gelopen en het lukte. Koffie gedronken in een warung op een alun-alun en daarna op bezoek gegaan bij mijn aanbidder van vorig jaar, ik had nog foto's die ik wilde brengen. De verrassing was groot! Heb weer thee gedronken net cake en oude foto's van hem gekeken. Het bankstel wat er nu stond stond er in de jaren 70 of 80 ook al... Het was vroeger echt wel een knappe man haha! Gelukkig begon hij niet weer over trouwen maar het afscheid vond hij weer niet leuk... Al met al super om er even geweest te zijn!
's Avonds gegeten bij het krontjong restaurant, lekker! Het begon te stortregenen dus maar even gewacht met naar huis gaan.
Voor 6 uur, het tijdstip waarop de wekker stond, was ik wakker. De trein vertrok om 08.52 en 's middags om 15.45 zou ik in Malang aankomen, reisje van 7 uur. Door ervaring wijs geworden direct een 'drager' gevraagd. Hij nam m'n koffer mee, printte m'n ticket uit en bracht me naar de wachtruimte. Hij kwam terug toen de trein er aankwam om me naar de goede plaats te brengen en de koffer in het rek te leggen. Ideaal!!
Zat naast een oude mevrouw die bijna de hele weg sliep. Dat doen de meesten trouwens... Onderweg zelfs nog even met Nederland gebeld, perfecte verbinding!
Al met al niet veel spectaculairs gedaan in Solo maar een paar leuke dagen gehad!
Tot de volgende keer in Malang!
Sampai jumpa lagi!
Wat leuk dat je jouw aanbidder weer hebt ontmoet.
Ik wens je nog een heel aangename tijd toe.
Groetjes Roelie
@ Rita: de balans op de foto is nog helemaal in gebruik! In sommige straten staan allemaal hele kleine stalletjes waar ze zilver en goud inkopen. Daarvoor gebruiken ze deze weegschaaltjes. Moet wel zeggen dat dit één van de weinige mooie was, vandaar de foto.. .
@ Roelie: haha ja was heel leuk! Hij wist het gelijk weer! Maar na een uur was ik ook wel uitgepraat😄
En Ja, de afstanden zijn hier iets langer dan in NL...