AMBON: ZEE, DANS EN KERK

29 maart 2017 - Ambon, Indonesië

Selamat malam!
En ik dacht nog wel dat het een rustig dagje zou worden! Zo begon het vanmorgen wel. Ik zit in een goede kamer dus mooi de kans om eens even het één en ander bij te werken...(de goede verstaansters snappen dit). Dat was in Ternate een beetje lastig gezien de ruimte en de mate van licht! Het was dus al niet zo vroeg meer toen ik de deur uit stapte. Ik wilde richting Gong en evt. Benteng Victoria, deze liggen redelijk dicht bij elkaar. En er is een groot grasveld, Lapangan Merdeka. Omdat het vandaag Liburan is, nationale feestdag ivm Nyepi, zou er iets te doen kunnen zijn.
En ik wilde eigenlijk ook wel graag de stad uit. Even kijken bij Pintu Kota bijvoorbeeld, een mooie rots in zee.
Eerst maar eens koffie. Ik had al gezien dat ik langs Sibu Sibu kwam, een leuk café. Vorig jaar stond ik voor de deur en was het gesloten. Het was er echt leuk, heb gemberkoffie met noten en specerijen gedronken... Zeer pittig en de stukken kenari (notensoort) erin kon je gewoon opeten. Dat heb ik voor de zekerheid even aan de buurvrouw gevraagd...
Toen ik weer buiten kwam, zag ik iemand staan met een ojek die me wel betrouwbaar leek. Er maar weer op afgestapt maar het bleek zijn ojek niet te zijn, hij had een becak. Binnen de kortste keren stonden er 5 à 6 mannen om me heen te roepen. Ik had een briefje gemaakt met 2 verschillende routes, de ene dus naar Pintu Kota, heen en terug omdat er maar één weg naar toe gaat. De andere was een rondje, iets verder. Maar dat was volgens hen onmogelijk, "jauh, jauh" (ver, ver) bleven ze roepen. Oké, dan route nummer één. Berapa (hoeveel)? Dat was ook weer lachen, er was onderling al geregeld wie de gelukkige was en iedereen bemoeide zich met de prijs. Ik heb nog geprobeerd om te tawarren (af te dingen) maar dat lukte niet: hij moest wachten omdat ik foto's wilde maken, hij moest wachten bij Pintu Kota, hij moest wachten als ik rujak wilde eten, het kon niet voor minder...nou vooruit dan maar!
Het was een super ritje. Langs de zee, de weg werd hoe langer hoe smaller en rustiger want bij Pintu Kota stopt hij. Alleen de namen van de kampungs al waar we doorheen reden: Amahusu, Latuhalat, Nusaniwe.... Er zijn zo veel liedjes die daarover gaan en nu was ik er!
Nog naar een paar strandjes geweest onderweg, de mensen waren vrij dus het was er net zo druk als in het weekend. Bij Pintu Kota waren gelukkig niet zo veel mensen. Je kunt er verder ook niet zwemmen (denk ik, niemand deed het), de zee is er nogal ruig. Op de terugweg inderdaad rujak gegeten, natuurlijk samen met m'n chauffeur. En hoezo wachten, hij liep overal met me mee en maakte zelf ook foto's, volgens mij kwam hij niet zo vaak de stad uit!
Hij heeft me bij het hotel afgezet, kon ik even bijkomen.
Mijn gedachte daarna 'laat ik dan nu maar richting Gong lopen'. Na een paar honderd meter keek een becak rijder me zo zielig aan dat ik geen weerstand kon bieden en in de becak verder ben gegaan haha! Uitgestapt hoorde ik direct al muziek. In een gebouw aan de rand van het veld was een hele groep mensen aan het dansen, daar moest ik natuurlijk kijken. Ik vind het zo jammer dat ik niet goed kan dansen. Het kost me heel veel moeite om bepaalde passen te leren, ik heb er niet echt gevoel voor en kan ze niet gemakkelijk onthouden. Het heeft niets met ritmegevoel te maken want dat heb ik wel. Alleen als ik het in een heel laag tempo leer beklijft het op een gegeven moment een beetje. Maar om er naar te kijken was ook heel leuk. Natuurlijk moest ik meedoen, het was heel gemakkelijk, jaja! Allemaal verschillende dansen en voor mij allemaal even mooi maar ook even moeilijk! Dus niet gedaan, ik deed wel mee op m'n eigen manier!
En ja, natuurlijk moesten er weer mensen met me op de foto...Op een gegeven moment was ik er klaar mee, de één na de ander kwam er aan. Dus nog "satu lagi" (nog één) en dan klaar! Als dit nou de enige keer was maar ooooveral moet ik met mensen op de foto!
Toen het klaar was ben ik weggegaan, ik wilde kijken waar ik ging eten. Ik had een paar adresjes in gedachten.
Maar...onderweg kwam ik langs een kerk met open deuren waar een koor heel mooi aan het zingen was (moest meteen aan jou denken Forti!). Ik denk ik ga even kijken, in kerken zijn ze hier heel gemakkelijk, er wordt vaak heel wat heen en weer gelopen tijdens een dienst. Naar binnen gegaan, ik mocht niet staan, ik moest op een stoel zitten. Toen ben ik verder de hele dienst maar gebleven. Het was geweldig! Het was een dienst ivm Pasen. Prachtige liederen, gelukkig met een briefje met teksten dus ik kon ook nog meezingen. Kon het een klein beetje volgen maar dat maakt eigenlijk niet zo veel uit. Aan het eind bleek dat er een mevrouw in een rolstoel jarig was, ze werd 84. Ben samen met m'n buurvrouw ook maar in de felicitatierij gaan staan en ja hoor, het was weer zo ver. Ik feliciteerde de mevrouw en ik moest met haar op de foto. En samen met haar kinderen. En samen met heel veel andere mensen... Nou ja, in dit geval was het (gevoelsmatig) een beetje anders. Toen wilde ik weggaan maar ik moest weer gaan zitten want we kregen 'makan' (eten). Iedereen kreeg een doosje met eten mee!! Dat deden ze altijd! Ik wilde niet maar het werd gewoon op m'n schoot gezet. Er was een mevrouw, Mien, die Nederlands sprak en die zei dat ik volgende week woensdag weer moest komen (niet dwingend hoor). Ze was zeer teleurgesteld dat dat niet kon... Uiteindelijk ben ik met m'n doosje vertrokken, nagezwaaid door vele vrouwen. Een super belevenis!
Ik heb erover gedacht om het doosje aan iemand te geven en zelf uit eten te gaan maar heb dat toch niet gedaan. Bij het hotel in de ontbijtzaal/het restaurant om een lepel gevraagd haha en alles lekker opgegeten op m'n kamer! Met een heel positief gevoel... Dat dus!
Het is ook wel weer genoeg zo, ik stop ermee.
Sampai nanti,
Amatooooo!

Foto’s

12 Reacties

  1. Marja:
    29 maart 2017
    Wat weer een leuk verhaal Joke. En een goede maaltijd gekregen, daar kon je weer op vooruit.
  2. Sonja:
    29 maart 2017
    Hoi Joke!
    Wat leuk dat je langs Nusaniwe bent gekomen, het gebied waar de ouders van Freddy vandaan komen.Latuhalat en Eri.
    En wat een gezellig doosje met eten, zag er goed uit. Weet je wat lekker is halua kenari...snoepjes van gehakte kenarinoten en gula djawa...echt n Molukse lekkernij. Nou, veel plezier nog daar. Amatoooo xxx
  3. Roelie:
    29 maart 2017
    Een doosje m,n roosje,
  4. Grote Koos:
    29 maart 2017
    Je bent bijna gewoon één van hen! Wat mooi om allemaal mee te maken!!!
  5. Aly:
    29 maart 2017
    Wat een feestje om zo welkom te zijn! Je doet niet onder voor een filmster!
    Geniet er maar Van!
  6. Tabitha.:
    29 maart 2017
    Wer een leuk reisverslag Joke.
  7. Jannie Voerman:
    29 maart 2017
    Zie het voor me !! Geweldig dansend en etende door het leven!!!
  8. Minggus:
    29 maart 2017
    Di Holland sekerang jam pukul 23.05u.malam. Dus di AMBON 08.05u.pagi.
    Nâ selamat pagi nona Joke. Cerita di dalam kerk bagus betul,semoga juga dibikin foto dengan serombong keluarga punya Hari Ulang Tahun.Dan makanan harus diberikan. Itulah ada berhaga!!! .Onze kleinkids en vrouwen waren ook omringd door plaatselijk anak2 sekola. Ook op panté Latuhalat veel foto's door omringende mensen !.soms dringend !.Maar wel leuk voor onze kl.kids een ervaring van je welste. Ja ,op strand Pintu Kota is moeilijk om te zwemmen,te ruw en sterke stroming.,alleen pootje poelen,ha,ha.
    Makanan di dalam doos lihatnja enak betul.
    Nona Joke verder lekker genieten .Amatoooo.Sampé nanti.
  9. Roezz:
    30 maart 2017
    Leuk verhaal weer en idd misschien nieuwe filmster in Indonesië haha xx
  10. R.J. Botter:
    30 maart 2017
    Leuk altijd weer dat eten :-) tja dat hoort er nu eenmaal bij. Ik hoop dat ik er ook zsm heen kan en mijn familie op kan zoeken :-) leuke foto's ... Salam manis xxx
  11. Yoke:
    1 april 2017
    Dankjewel Marja, ja was lekker!
    Ben ik nou in de war Son, dacht dat Freddy van Sahara kwam...? Maar was mooi om daar te rijden en leuk om ni te weten!
    Haha Roelie!
    Nou Koos, nog niet hekemaak hoor, de taal nog goed en het kleurtje nog...
    Nou Aly dat valt nog wel even tegen hoor haha
    Dangkeee Tabitha!
    Heerlijk hè Jannie@
    Ja Minggus jij weet uit verse ervaring hoe het is hier...tijdverschil is nu na de zomertijd trouwens 7 uur.
    Niet overdrijven Roezz!!
    Indonesië/Ambon zonder eten bestaat niet Robby! Hoop voor jou dat je idd op niet al te lange termijn een keer kunt gaan!
  12. Forti:
    1 april 2017
    Ahh leuk Joke dengan Ibu ibu senam