SEMARANG EN SALATIGA

Selamat malam semua!
De trein vertrok mooi op tijd vanuit Jakarta. Naast me zat een man, geen contact, hij sliep direct. De zuidelijke treinreis is qua landschap mooier maar ook via deze route heb ik me geen moment verveeld! Vijfeneenhalf uur sporen en geen letter gelezen! Vlak voor Cirebon vroeg mijn buurman waar ik naar toe ging. Dit was de opening van een gesprek dat duurde tot we arriveerden in Semarang! Heel bijzonder hoe je soms met iemand die je totaal niet kent uren gespreksstof hebt! Tenminste, als je (in mijn introverte geval) in sommige opzichten ongeveer op één lijn zit. Hij had een (voor mij) mooie kijk op de wereld en het leven en we begrepen elkaar, laat ik het daar maar op houden anders wordt het verhaal veel te lang! Wist pas in één van de laatste minuten zijn naam.
In Semarang aangekomen met een taxi naar m'n hotel gegaan. In een leuke buurt, deed me een beetje denken aan Bogor. Ik zat niet ver van het grote plein Simpang Lima, heel levendig met veel eetstalletjes e.d., leuk om te lopen.
Ik had al een plan voor de volgende dag, ik wilde naar Kota Tua, de oude stad. Dat kon lopend, volgens Maps was het ongeveer 3,5 km maar ik heb nog wat gekronkeld dus ietsje meer. Mooi om zo de stad te zien, ik kwam langs allerlei kleine weggetjes waar ze me soms met open mond nakeken en door de Chinese wijk. Door de hitte was het wel pittig dus eerst maar wat gedronken, bij een groepje mannen (chauffeurs) aan tafel, de enige zitplaats, gezellig!
Ik wilde ook naar de oude Nederlandse kerk die daar nog staat, Gereja Blenduk. Eerst achter de kerk langs gelopen en zag daar een soort hofje. Niet vergelijkbaar met een Nederlands hofje maar ik vond het heel bijzonder, wel echt armoede maar een mooie sfeer. Behalve de grote uil die vastgebonden op een stoelleuning zat...
Daarna eens even gekeken hoe ik de kerk in kon komen want alle hekken waren dicht. Het zou me na 4 km lopen niet overkomen dat ik er niet in kon! Gelukkig zag ik een stel naar buiten komen met een oudere man dus daar op afgegaan. Zo kon ik naar binnen, alles was volgens de man in zo goed als originele staat, kansel, orgel, stoelen, prachtig!
Weer teruggelopen via een andere route, weer heel mooi. Het was superheet, ondanks het water onderweg was ik totaal op toen ik terug was! Eerst maar uitgerust!
Naar Simpang Lima om te eten, verder niet zo bijzonder, alleen wil ik nog even vermelden dat er, gewoon langs de looproute, ergens een kratje stond dat halfvol was met dode ratten.... Heb toch nog lekker gegeten haha!
Ik had de stationschauffeur gebeld voor vervoer naar Salatiga, hij zou gisteren (woensdag) om 11.00 uur bij m'n hotel zijn. Maar wie er ook verscheen, geen chauffeur. Meerdere keren gesmst, dat doen ze hier nog veel, lang niet iedereen heeft een smartphone, en gebeld maar geen reactie.
Pfff had ik weer! Hij belde na bijna een uur terug en had een heel verhaal maar hij was het gewoon vergeten. Hij zou z'n broer sturen. Belt er vervolgens iemand, 'a friend', dat hij me kan brengen maar dan wel een stuk duurder... Na enige discussie toch maar akkoord gegaan.
Dus zo na ruim een uur rijden aangekomen in Salatiga, de stad waar mijn broer Koos jaren geleden een paar maanden heeft gewerkt en waar nog wat mensen wonen die ik ken.
En weer lopen, de stad in. Er is daar een hele grote pasar (markt) en een hoofdstraat met veel winkels. Lekker fruit gekocht, buah nagah, zie foto.
Voor degenen die FB hebben al bekend: loop ik daar, stopt er een 'brommer' naast me en met daarop Rino en zijn vrouw. Rino heb ik een paar jaar geleden ontmoet op Banda, daarna nog een keer in Ambon en nu dus hier. Hij was één van de mensen die ik hier kende maar dat we elkaar zo op straat tegen zouden komen bestaat bijna niet!
Na contact kwam hij me 's avonds ophalen uit de homestay om me Salatiga@night te laten zien, achterop de 'brommer'. Ik hoefde geen helm op, dat moest alleen overdag haha! Hoe bedenken ze het!
Rondgereden en daarna koffie en een biertje gedronken bij KaféOlé, een heel mooi café in een soort tuin. Herinneringen opgehaald, o.a. aan Banda, en bijgepraat, ook Rino is iemand met wie ik zo een eind wegklets. Voor mij werd het een latertje, wel 11 uur! Haha lig altijd vroeg in bed hier, heerlijk!
Vandaag weer een heel eind gelopen, bijna 10 km. Leve Google Maps, ik kom overal! Eerst richting het resort waar Koos toen tijdelijk woonde. Daar koffie gedronken en een beetje rondgekeken en daarna iets verderop linksaf geslagen omdat Koos zei dat het daar mooi was. En het was mooi, zelfs sawa's gezien! En onderweg weer met allerlei mensen gesproken, ze zijn redelijk nieuwsgierig hier...
Toen ik thuiskwam begon het net te regenen, perfecte timing om even lekker te slapen.
Gegeten bij de Pancasila alun-alun (plein) en nu dus nog even bloggen.
Rino brengt me morgen naar het busstation wat een eind buiten de stad ligt, lekker handig. En dan ga ik dus met de bus naar Solo!
Hoop vanuit daar (of later) weer te schrijven. (En ik ben bang dat deze blog alweer veel te lang is...)
Sampai jumpa pagi!